نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 543
58/ 7 آيا ندانستهاى كه واقعا خداوند آن چه در آسمانها و آن چه در زمين است، مىداند، هيچ گفت و گوى پنهانى ميان سه تن نباشد مگر آن كه او چهارمين ايشان است، و نه ميان پنج تن مگر آن كه او ششمين ايشان است، و نه كمتر از اين [تعداد] و نه بيشتر مگر آن كه او با ايشان است هرجا كه باشند. سپس در روز قيامت ايشان را به آن چه عمل كردهاند، آگاه مىگرداند، به راستى خداوند به هر چيزى داناست (7) ما: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب و مورد سوّم حرف نفى است. الّا: هر سه مورد حرف حصر. لا: هر سه مورد حرف زايد براى تاكيد نفى است. اين ما: مفعول فيه، ظرف مكان، محلا منصوب. 58/ 8 آيا به كسانى كه از نجوا نهى شدهاند ننگريستهاى كه سپس آن چه از آن نهى شدهاند، بازمىگردند و به گناه و دشمنى و نافرمانى پيامبر با همديگر نجوا مىكنند، و هرگاه كه به پيشت آيند به شيوهاى درودت مىگويند كه خداوند به آن شيوه تو را درود نگفته است، ولى در دلهايشان گويند: «چرا خداوند به خاطر آن چه مىگوييم عذابمان نمىكند؟» جهنّم بر آنان كافى است كه به آن وارد شوند و چه بازگشتگاه بدى است (8) لو لا: حرف تحضيض. بئس: فعل ماضى براى ذمّ، و المصير: فاعل آن. 58/ 9 هان! اى كسانى كه ايمان آوردهايد، هنگامى كه نجوا مىكنيد، به قصد گناه و دشمنى و براى نافرمانى پيامبر نجوا مكنيد، و به قصد نكوكارى و تقوا نجوا كنيد، و از خداوندى كه محضر او محشور مىشويد، پروا كنيد (9) الّذى: مورد اوّل بدل از (اىّ)، محلا منصوب و دوّمى صفت براى لفظ جلاله، محلا منصوب. 58/ 10 جز اين نيست كه نجوا از سوى شيطان است تا آنان را كه ايمان آوردهاند، غمگين گرداند و جز به اذن الهى چيزى زيان رساننده به آنان نيست، و مؤمنان بايد بر خداوند توكّل كنند (10) ما: حرف كافّه، النّجوى: مبتدا، تقديرا مرفوع. الّا: حرف استثنا و مستثنى (ضررا) محذوف است. 58/ 11 هان! اى كسانى كه ايمان آوردهايد، هرگاه به شما گفته شود: «در مجالس جا باز كنيد»، باز كنيد، تا خداوند براى شما گشايش بخشد، و هرگاه گفته شود: «برخيزيد»، برخيزيد، تا خداوند از بين شما آنان را كه ايمان آوردهاند و كسانى را كه علم يافتهاند، به درجاتى بالا برد، و خداوند به آن چه عمل مىكنيد آگاه است (11) درجات: جانشين مفعول مطلق (رفعا ذا درجات)
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 543