ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 549

60. [سوره‌ى ممتحنه (زن آزموده) مدنى، 13 آيه‌]
به نام خداوند بخشنده‌ى مهربان‌
60/ 1
هان! اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، اگر براى جهاد در راه من و طلب خوشنودى من بيرون آمده‌ايد، دشمن من و دشمن خودتان را دوست برمگيريد كه با آنان مودّت در ميان افكنيد، در حالى كه واقعا آنان به آن چه از حق براى شما آمده است، كفر ورزيده‌اند و پيامبر و شما را [از مكّه‌] خارج كرده‌اند، چرا كه به خداوند- پروردگار خودتان- ايمان داريد، شما با آنان پنهانى مودّت نهاده‌ايد، در حالى كه من به آن چه نهان داريد و آن چه آشكار نماييد داناترم؛ و هركس از ميان شما چنين كارى كند، به يقين راه راست را گم كرده است (1) من: اسم شرط جازم، مبتدا، محلا مرفوع. سواء: مفعول به.
60/ 2
اگر بر شما دست يابند، دشمنان شما باشند، و دست‌ها و زبان‌هايشان را به بدى درباره‌ى شما مى‌گشايند، و دوست دارند كه شما نيز كفر ورزيد (2) لو: حرف مصدرى.
60/ 3
در روز قيامت هرگز خويشاوندانتان و نيز فرزندانتان به شما سود نمى‌رسانند، [خداوند] در بين شما داورى كند، و خداوند به آن چه عمل مى‌كنيد، بيناست (3)
60/ 4
به يقين براى شما در طريق ابراهيم و كسان همراهش سرمشقى پسنديده هست آن‌گاه كه به قوم خويش گفتند: «به راستى ما از شما و آن چه به جاى خداوند مى‌پرستيد، بيزاريم، ما به شما كفر مى‌ورزيم، و هميشه در بين ما و بين شما دشمنى و كينه پديد آمده است تا آن كه تنها به خداوند ايمان آوريد.» مگر سخن ابراهيم كه به پدرش [گفت:] حتما براى تو آمرزش خواهم خواست و براى تو در برابر خداوند چيزى در اختيار ندارم، اى پروردگار ما! بر تو توكّل كرده‌ايم و به سوى تو روى آورده‌ايم و بازگشت به سوى توست (4) مع: مفعول فيه، ظرف مكان و هاء: مضاف اليه، محلا مجرور. ابدا: مفعول فيه، ظرف زمان. حتّى: حرف جرّ و غايت مقدّر به (ان) ناصبه. وحده: حال از لفظ جلاله و هاء: مضاف اليه، محلا مجرور. الّا: حرف استثنا و قول: مستثنى.
60/ 5
اى پروردگار ما! ما را دستخوش كسانى كه كفر ورزيده‌اند، قرار مده، و ما را بيامرز، اى پروردگار ما! به راستى تو خود عزّتمند حكيمى (5) انت: ضمير فصل.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 549

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست