نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 560
66. [سورهى تحريم، مدنى، 12 آيه] به نام خداوند بخشندهى مهربان 66/ 1 هان! اى پيامبر، چرا به خاطر رضايت همسرانت چيزى را كه خداوند بر تو حلال كرده است حرام مىكنى؟ و خداوند خطاپوش خطابخش است (1) لم- لام: حرف جرّ+ ما: حرف استفهام با حذف (الف) آن، محلا مجرور. مورد دوّم اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب. 66/ 2 به يقين خداوند راه گشودن سوگندهايتان را [در چنين موارد با كفّار] بر شما مقرّر داشته است، و خداوند مولاى شماست و او داناى حكيم است (2) قد: حرف تحقيق. 66/ 3 و هنگامى كه پيامبر سخنى را با بعضى از همسرانش نهانى در ميان نهاد، و چون آن زن آن را [به زن ديگر] خبر داد، و خداوند او [پيامبر] را بر آن مطّلع گردانيد، [پيامبر] بخشى را اظهار كرد و از بخشى ديگر اعراض كرد، و چون آن زن را از آن [مطلب] آگاه كرد، [زن از پيامبر] پرسيد: «چه كسى تو را از اين خبر داده است؟» گفت: «مرا آن داناى آگاه خبر داده است.» (3) من: اسم استفهام، مبتدا، محلا مرفوع. 66/ 4 اگر شما دو زن به خداوند توبه كنيد كه قطعا دلهايتان نيز منحرف شده است، [خداوند توبهى شما را مىپذيرد] و اگر بر ضدّ او همدستى كنيد، بدانيد كه يقينا خداوند خود دوست اوست و هم چنين جبرئيل و صالحان مؤمنين، و بعد از آن فرشتگان نيز پشتيبانند (4) هو: ضمير فصل. 66/ 5 چه بسا اگر او شما را طلاق دهد، پروردگارش براى او همسرانى بهتر از شما عوض دهد كه زنانى مسلمان، مؤمن، متواضع، توبهكار، عابد، روزهدار، چه بيوه چه دوشيزه باشند (5) ربّه: اسم فعل (عسى)، مسلمات: صفت دوّم براى (ازواجا) و شش مورد ديگر نيز صفتاند. 66/ 6 هان! اى كسانى كه ايمان آوردهايد، خود و خانوادهى خويش را از آتشى كه هيزم آن مردمان و سنگهايند، حفظ كنيد، و فرشتگانى درشتخو و سختگير بر آن گماردهاند كه از خداوند در آن چه آنان را فرمان دهد، سرپيچى نمىكنند، و آن چه به آنان فرمان داده مىشود، انجام مىدهند (6) ما: مورد اوّل حرف مصدرى و دوّمى اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب. 66/ 7 هان! اى كسانى كه كفر ورزيدهايد، امروز عذر نياوريد، جز اين نيست كه در برابر كارى كه انجام مىداديد، جزا داده شويد (7) لا: حرف نهى. ما: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب. جملهى تعلمون: خبر فعل ناقص (كنتم) محلا منصوب.
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 560