نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 561
66/ 8 هان! اى كسانى كه ايمان آوردهايد، با توبهاى خالصانه به درگاه خداوند بازگرديد، اميد است كه پروردگارتان بدىهايتان را از شما بزدايد و شما را به باغهاى بهشتى كه جوىها از زير [درختان] آن جارى است، درآورد. در آن روز خداوند پيامبر و كسانى را كه به همراه او ايمان آوردهاند، خوار نمىسازد، نورشان در پيشاپيش ايشان و در سمت راست ايشان مىشتابد، گويند: «اى پروردگار ما! نور ما را براى ما كامل گردان، و ما را بيامرز، به راستى كه تو بر هر چيزى توانايى.» (8) ربّ: اسم فعل (عسى) و مصدر مؤوّل ان يكفّر عنكم سيّئاتكم: خبر آن، محلا منصوب. 66/ 9 هان! اى پيامبر، با كفرورزان و منافقان جهاد كن، و با ايشان درشتى كن كه جايگاهشان جهنّم است و چه بد سر انجامى است (9) بئس: فعل ماضى ذمّ، المصير: فاعل آن و مخصوص به ذمّ (جهنّم) محذوف است. 66/ 10 خداوند براى كسانى كه كفر ورزيدهاند، همسر نوح و همسر لوط را مثل مىزند كه در نكاح دو بنده از بندگان شايستهى ما بودند، سپس به آن دو خيانت ورزيدند، و آن دو [پيامبر] چيزى را در برابر امر [عذاب] الهى از آن دو زن بازنداشتند و گفته شد: «به همراه ديگر داخلشوندگان داخل آتش شويد.» (10) مثلا: مفعول به دوّم. امرأت: مفعول به اوّل. مع: مفعول فيه، ظرف مكان. 66/ 11 و خداوند براى كسانى كه ايمان آوردهاند، همسر فرعون را مثل مىزند آنگاه كه گفت: «اى پروردگار من! براى من در نزد خودت خانهاى در بهشت بساز، و نيز مرا از قوم فرعون و عمل او نجاتبخش، و از قوم ستمگر نيز نجاتبخش.» (11) 66/ 12 و مريم دختر عمران را كه دامنش را پاك نگه داشت، آنگاه كه از روح خود در او دميديم، و كلمات پروردگار خويش و كتابهاى او را تصديق كرد، و از فرمانبرداران بود (12) مريم: معطوف بر (امرأت فرعون) ابنت: بدل از (مريم) و عمران: مضاف اليه، محلا مجرور و الّتى: اسم موصول، صفت براى (مريم)
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 561