ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 563

67/ 13
و سخن خود را چه پنهان داريد، چه آشكار نماييد، بى‌شك او از راز سينه‌ها آگاه است (13) او: حرف عطف.
67/ 14
آيا كسى كه آفريده است، نمى‌داند؟ در حالى كه او باريك‌بين آگاه است (14) أ: حرف استفهام و لا: حرف نفى. من: اسم موصول، فاعل، محلا مرفوع.
67/ 15
او كسى است كه زمين را براى شما رام گردانيده است، پس در اطراف آن روانه شويد، و از روزى آن بخوريد، و رستاخيز در محضر اوست (15)
67/ 16
آيا از كسى كه در آسمان است، ايمن‌ايد از اين كه شما را در زمين فروبرد، آن‌گاه ناگهان به جنبش افتد؟ (16) من: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب.
67/ 17
يا از كسى كه در آسمان است ايمن‌ايد از اين كه بر شما تند باد پرسنگريزه بفرستد؟ پس به زودى بدانيد كه هشدار من چگونه است (17) ام: حرف عطف. كيف: اسم استفهام، خبر مقدّم براى مبتداى (نذيرى) محلا مرفوع.
67/ 18
و به يقين كسانى قبل از ايشان نيز تكذيب پيشه كردند، پس انتقام من چگونه بود؟ (18)
67/ 19
آيا به پرندگان بر بالاى سرشان ننگريسته‌اند كه بال گسترده‌اند و فروبسته‌اند؟ كسى جز [خداوند] رحمان آن‌ها را نگه نمى‌دارد، به راستى او به هر چيزى بيناست (19) أ: حرف استفهام و واو: استئنافيه. صافّات: حال. الّا: حرف حصر. الرحمن: فاعل.
67/ 20
يا كيست آن كه خود براى شما سپاهى است كه شما را در برابر [خداوند] رحمان يارى مى‌كند؟ كفرورزان جز در فريب‌خوردگى نيستند (20) من: اسم استفهام، مبتدا، محلا مرفوع.
هذا: اسم اشاره، خبر، محلا مرفوع و الّذى: بدل از آن، محلا مرفوع. هو: مبتدا، محلا مرفوع.
ان: حرف نفى. الّا: حرف حصر.
67/ 21
يا كيست آن كه اگر [خداوند] روزى خود را بازدارد، شما را روزى بخشد؟ بلكه در سركشى و رميدگى لجاجت مى‌ورزند (21) بل: حرف اضراب (روى برگردانيدن)
67/ 22
پس آيا كسى كه به روى افتاده سرنگون راه مى‌رود، هدايت‌يافته‌تر است، يا كسى كه استوار بر راه راست مى‌رود؟ (22) من: اسم موصول، مبتدا، محلا مرفوع و مورد دوّم معطوف به مورد اوّل است. مكبّا: حال. اهدى: خبر، تقديرا مرفوع.
67/ 23
بگو: «او كسى است كه شما را پديد آورده است، و براى شما گوش و ديدگان و دل‌ها قرار داده است، چه اندك شكر مى‌كنيد.» (23) قليلا: مفعول مطلق، ما: حرف زايد براى تاكيد (قليلا).
67/ 24
بگو: «او كسى است كه شما را در زمين پراكنده كرده است، و در محضر او محشور مى‌شويد» (24)
67/ 25
و مى‌گويند: «اگر راست مى‌گوييد، اين وعده [قيامت‌] كى فرا مى‌رسد؟» (25) متى: اسم استفهام، مفعول فيه، ظرف زمان، محلا منصوب. هذا: مبتداى مؤخّر، محلا مرفوع و الوعد:
بدل از آن.
67/ 26
بگو: «علم [آن‌] فقط نزد خداوند است و من تنها هشداردهنده‌اى آشكارم» (26) انّ: از حروف مشبهة بالفعل و ما: ماى كافّه.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 563

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست