ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 566

68/ 43
چشمانشان [از هراس‌] فروافتاده باشد، ذلّت بر آنان چيره گردد، در حالى كه به سجده كردن دعوت مى‌شد و خود سلامت بودند (43) خاشعه: حال از ضمير (يدعون) واو: هر دو مورد حاليّه.
68/ 44
پس مرا با آنان كه اين سخن را تكذيب مى‌كنند واگذار، آنان را به تدريج از آنجا كه در نيابند فرو خواهيم گرفت (44)
68/ 45
و ايشان را مهلت مى‌دهيم، بدون شك تدبير من متين است (45)
68/ 46
يا از آنان اجرى مى‌طلبى و آنان از تاوان گران‌بارند؟ (46)
68/ 47
يا علم غيب نزد ايشان است و ايشان از آن مى‌نويسند (47)
68/ 48
پس براى حكم پروردگارت صبر كن، و همانند صاحب ماهى [يونس‌] مباش آن‌گاه كه ندا در داد در حالى كه خشم فروخورده بود (48)
68/ 49
اگر نعمتى از سوى پروردگارش او را در نمى‌يافت، [از شكم ماهى‌] به سرزمين خشك افكنده شده بود، در حالى كه او قابل ملامت بود (49) لو لا: حرف شرط غير جازم.
68/ 50
آن‌گاه پروردگارش او را برگزيد واو را از شايستگان قرار داد (50)
68/ 51
و بدون شك نزديك بود كه كفرورزان هنگامى كه آيات قرآن را شنيدند، تو را با چشمانشان بلا برسانند، و گويند: «واقعا او ديوانه است.» (51) ان: مخفّفه از (انّ) مثقّله. يكاد: فعل مضارع قرب و رجا و الّذين: اسم آن و جمله‌ى ليزلقونك بابصارهم: خبر آن، محلا منصوب. لام:
مورد اوّل فارقه و مورد دوّم مزحلقه براى تاكيد.
68/ 52
در حالى كه آن [قرآن‌] جز اندرزى براى جهانيان نيست (52) ما: حرف نفى. هو: مبتدا، محلا مرفوع. الّا: حرف حصر. ذكر: خبر.
69. [سوره‌ى حاقّه (قيامت فرودآينده) مكّى، 52 آيه‌]
به نام خداوند بخشنده‌ى مهربان‌
69/ 1
[آن قيامت‌] فرودآينده (1) الحاقّة: مبتدا.
69/ 2
آن فرودآينده چيست؟ (2) ما: اسم استفهام، مبتداى دوّم و الحاقّة: خبر.
69/ 3
و تو چه دانى كه آن فرودآينده چيست؟ (3) ما: اسم استفهام، مبتدا، محلا مرفوع و جمله‌ى ادراك: خبر آن، محلا مرفوع.
69/ 4
ثمود [قوم صالح‌] و عاد [قوم هود] آن [قيامت‌] در هم كوبنده را تكذيب كردند (4)
69/ 5
و امّا ثمود با طغيان خويش به هلاكت رسيدند (5) فاء: حرف عطف. امّا: حرف شرط و تفصيل و فاء: حرف جواب براى (امّا)
69/ 6
و امّا عاد با تندبادى توفنده‌ى سركش به هلاكت رسيدند (6) عاد: مبتدا.
69/ 7
كه [خداوند] آن را هفت شب و هشت روز پياپى بر آنان مسلط ساخت، و آن قوم را در آن حالت فروافتاده بينى، گويى آنان تنه‌هاى درخت خرماى فروافتاده‌اند (7) سبع: مفعول فيه، ظرف زمان. حسوما: صفت براى (سبع و ثمانيه) صرعى: حال، تقديرا منصوب.
69/ 8
پس آيا از ايشان اثرى باقى مى‌بينى؟ (8)

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 566

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست