ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 567

69/ 9
و فرعون و كسانى كه قبل از او بودند و اهل شهرهاى سرنگون‌شدگان [قوم لوط] مرتكب خطا شدند (9) من: اسم موصول، معطوف به (فرعون) محلا مرفوع.
69/ 10
و از پيامبر پروردگارشان سرپيچى كردند، آن‌گاه [خداوند] آنان را به مؤاخذه‌اى سخت فروگرفت (10) اخذة: مفعول مطلق.
69/ 11
به راستى ما هنگامى كه آب، طغيان كرد، شما را در كشتى سوار كرديم (11) لمّا: مفعول فيه، ظرف زمان.
69/ 12
تا آن كه آن را مايه‌ى عبرت براى شما قرار دهيم و گوش‌هاى شنوا آن را بشنود (12) لام:
حرف تعليل مقدّر به (ان) ناصبه. تذكرة: مفعول به دوّم.
69/ 13
پس آن‌گاه كه نفخه‌اى واحد در صور دميده شود (13) نفخه: نايب فاعل.
69/ 14
و زمين و كوه‌ها از جاى خود برداشته شوند و با يك تكانى درهم كوبيده شوند (14)
69/ 15
پس در چنين روزى واقعه [قيامت‌] وقوع يابد (15) يومئذ- يوم: مفعول فيه، ظرف زمان+ اذ: مضاف اليه و تنوين آن عوض از جمله‌ى محذوف (نفخ فى الصور) است.
69/ 16
و آسمان از هم بشكافد و آن در چنين روزى گسسته است (16)
69/ 17
و فرشتگان بر اطراف آسمان ايستاده باشند، و عرش پروردگارت را در آن روز هشت تن [فرشته‌] حمل مى‌كنند (17)
69/ 18
در چنين روزى شما [به پيشگاه خداوند] عرضه شويد و هيچ رازى از [اسرار] شما پوشيده نماند (18)
69/ 19
و امّا هركس كه نامه‌ى اعمالش به دست راستش داده شود، گويد: «بياييد كارنامه‌ى مرا بخوانيد» (19) فاء: مورد اوّل استئنافيّه و دوّمى جواب براى (امّا) و امّا: حرف شرط و تفصيل. من: مبتدا، محلا مرفوع و جمله‌ى يقول: خبر آن، محلا مرفوع. هاء:
هاى سكت و محلى از اعراب ندارد.
69/ 20
به راستى من مى‌دانستم كه حتما به حساب خويش خواهم رسيد (20) حسابيه- حساب:
مفعول به براى اسم فاعل (ملاق) تقديرا منصوب+ ياء: مضاف اليه، محلا مجرور و هاء: هاى سكت.
69/ 21
آن‌گاه او در زندگى خوشى است (21)
69/ 22
در بهشتى برين (22)
69/ 23
كه ميوه‌هايش در دسترس است (23)
69/ 24
[به آنان گويند:] به خاطر آن چه در روزهاى گذشته انجام داده‌ايد، گوارا بخوريد و بنوشيد (24) هنيئا: حال از فاعل فعل (كلوا و اشربوا)
69/ 25
و امّا كسى كه نامه‌ى اعمالش به دست چپش داده شود، گويد: «اى كاش كارنامه‌اى به من داده نمى‌شد» (25) يا: از ادات تنبيه، ليت: از حروف مشبهة بالفعل، نون: نون وقايه و ياء: اسم (ليت)، محلا منصوب. و جمله‌ى لم اوت كتابيه: خبر براى (ليتنى) محلا مرفوع.
69/ 26
«و نمى‌دانستم كه حسابم چيست.» (26) ما: اسم استفهام، مبتدا، محلا مرفوع.
69/ 27
«اى كاش آن [مرگ‌] فرارسنده بود.» (27)
69/ 28
«مالم به من سودى نبخشيد.» (28) ما: حرف نفى.
69/ 29
«قدرت من از دستم رفت.» (29)
69/ 30
[به آنان گويند:] او را بگيريد و به زنجيرش كشيد (30)
69/ 31
سپس در دوزخش اندازيد (31)
69/ 32
سپس در زنجيرى كه درازيش هفتاد گز است در بندش كشيد (32) ذراعا: تمييز.
69/ 33
چرا كه او به خداوند بسيار بزرگ ايمان نمى‌آورد (33)
69/ 34
و بر اطعام مسكين ترغيب نمى‌كرد (34)

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 567

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست