نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 571
71/ 11 «تا بر شما از آسمان بارانى پى در پى فرستد.» (11) مدرارا: حال از (السماء) 71/ 12 «و شما را با اموال و فرزندان مدد رساند، و براى شما باغها پديد آرد و برايتان جويباران سازد.» (12) 71/ 13 «شما را چه شده است كه به شكوه الهى اميد نداريد؟» (13) 71/ 14 «در حالى كه شما را گوناگون خلق كرده است.» (14) اطوارا: حال. 71/ 15 «آيا تأمل نكردهايد كه خداوند چگونه هفت آسمان را تو در تو آفريده است؟» (15) كيف: اسم استفهام، حال، محلا منصوب. طباقا: حال از (سبع) 71/ 16 «و ماه را در ميان آنها نورانى پديد آورده و خورشيد را چراغى قرار داده است.» (16) 71/ 17 «و خداوند شما را از زمين همانند گياهى رويانده است.» (17) نباتا: مفعول مطلق. 71/ 18 «سپس شما را در آن بازمىگرداند و شما را دوباره بيرون مىآورد.» (18) 71/ 19 «و خداوند زمين را براى شما فرشى قرار داده است.» (19) بساطا: مفعول به دوّم. 71/ 20 «تا به راههاى گشادهى آن برويد.» (20) 71/ 21 نوح گفت: «اى پروردگار من! به راستى آنان از من نافرمانى كردند و از كسى پيروى كردند كه مالش و فرزندش جز زيانكارى بر وى نيفزوده است.» (21) الّا: حرف حصر و خسارا: مفعول به دوّم. 71/ 22 «و نيرنگى بزرگ به كار بردند.» (22) مكرا: مفعول مطلق. 71/ 23 «و گفتند: هرگز خدايانتان را رها نكنيد، و نيز هرگز [بتهاى] ودّ و سواع و يغوث و يعوق و نسر را رها مكنيد.» (23) لا: مورد اوّل و دوّم لاى نهى و مورد سوّم و چهارم زايد براى تاكيد نهى است. 71/ 24 «و بسيارى را گمراه كردند، [پروردگارا!] ستمگران را جز گمراهى ميفزا.» (24) الّا: حرف حصر، ضلالا: مفعول به دوّم. 71/ 25 به خاطر گناهانشان غرقه شدند، سپس به آتشى درآورده شدند، و براى خود در برابر خداوند ياورانى نيافتند (25) 71/ 26 و نوح گفت: «اى پروردگار من! بر روى زمين از كفرورزان كسى باقى مگذار.» (26) 71/ 27 «بىگمان تو اگر آنان را باقى بگذارى، بندگانت را گمراه گردانند و جز فاجر ناسپاس نزايند.» (27) الّا: حرف حصر، فاجرا: مفعول به. 71/ 28 «اى پروردگار من! مرا و پدر و مادرم را و كسانى كه مؤمن به خانهام درآيد و همچنين مردان مؤمن و زنان مؤمن را بيامرز، و ستمگران را جز تباهى ميفزا.» (28) مؤمنا: حال از ضمير (هو) مستتر در فعل (دخل).
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 571