76/ 6 چشمهاى كه بندگان الهى از آن مىنوشند، و هر گونه بخواهند آن را جارى مىسازند (6) عينا: بدل از (كافور) 76/ 7 آنان به نذر خود وفا مىكنند، و از روزى كه شرّ آن گسترده است، مىهراسند (7) 76/ 8 و طعام را با وجود دوست داشتنش به مسكين و يتيم و اسير اطعام مىكنند (8) 76/ 9 [و گويند:] ما تنها به خاطر خوشنودى خداوند شما را اطعام مىكنيم، از شما هيچ اجرى و سپاسى نمىخواهيم (9) لا: حرف نفى و دوّمى حرف زايد براى تاكيد نفى. 76/ 10 به راستى ما از پروردگارمان در روزى كه عبوس و دشوار است، مىترسيم (10) 76/ 11 پس خداوند ايشان را از شرّ آن روز نگه دارد و به ايشان خرّمى و شادمانى ارزانى دارد (11) 76/ 12 شرّ و نضره: هر دو مفعول به دوّم است. و ايشان را به خاطر صبرى كه ورزيدهاند باغهاى بهشت و پرنيان پاداش دهد (12) 76/ 13 در آنجا تختها تكيه كرده، در آنجا نه آفتابى و نه سرماى سختى بينند (13) متّكئين: حال از ضمير (هم)، لا: حرف زايد براى تاكيد نفى. 76/ 14 و سايههاى آن [درختان بهشتى] به ايشان نزديك باشد، و چيدن ميوههايش بسيار دسترس باشد (14) دانية: معطوف بر (متّكئين) 76/ 15 و پيرامون آنان ظرفهايى سيمين و پيالههايى كه بلورين است، به گردش درآورند (15) 76/ 16 بلورهايى سيمين كه آنها را به اندازه بپيمايند (16) قوارير: بدل از (قوارير اوّل) 76/ 17 و در آنجا به ايشان جامى بنوشانند كه آميزهى آن زنجبيل است (17) 76/ 18 از چشمهاى در آنجا كه سلسبيل ناميده مىشود (18) عينا: بدل از (زنجبيلا) 76/ 19 و پسران جاودانى در پيرامون آنان به گردش درآيند، هرگه بر ايشان بنگرى، ايشان را مانند مرواريد پراكنده تصور بكنى (19) لؤلؤا: مفعول به دوّم. 76/ 20 و هرگه كه آنجا نظر افكنى، نعمت و ملك گرانى نگرى (20) ثم: مفعول فيه، ظرف مكان. 76/ 21 بر بالاى آن جامههايى از ديباى ظريف سبز و ديباى ستبر است، و به دستبندهاى سيمين آراسته شدهاند، و پروردگارشان به ايشان شرابى پاكيزه بنوشاند (21) عاليهم: ظرف مكان، خبر مقدّم، محلا مرفوع و ثياب: مبتداى مؤخّر، حلّوا: فعل مجهول و واو: نايب فاعل آن، محلا مرفوع. شرابا: مفعول به دوّم. 76/ 22 قطعا اين پاداشى براى شماست، و سعى شما مشكور است (22) 76/ 23 به راستى ما خود قرآن را بر تو به تدريج فروفرستادهايم (23) نحن: تاكيد بر ضمير (نا) 76/ 24 پس در برابر حكم پروردگارت شكيبايى ورز، و از آنان از هيچ گناهكارى يا ناسپاسى اطاعت مكن (24) او: حرف عطف. 76/ 25 و در هر بامداد و شامگاهى اسم پروردگارت را ياد كن (25) بكرة: مفعول فيه، ظرف زمان.