78/ 31 به راستى رستگارى از آن پارسايان است (31) 78/ 32 باغها و انگورها (32) حدائق: بدل از (مفازا) 78/ 33 و همسرانى نارپستان همسال (33) 78/ 34 و پيالههايى لبريز (34) 78/ 35 در آنجا سخن بيهوده بشنوند و نه دروغى (35) 78/ 36 به عنوان پاداشى از سوى پروردگارت كه عطايى كافى است (36) عطا: بدل از (جراء) 78/ 37 پروردگار آسمانها و زمين و آن چه در بين آن دو است، همان [پروردگار] رحمان. از سوى او رخصت سخن گفتن نمىيابند (37) رب: بدل از (ربّك)، الرّحمن: صفت براى (ربّ) 78/ 38 روزى كه روح (جبرئيل) و فرشتگان صف در صف ايستند، و سخن نگويند مگر كسى كه [خداوند] رحمان به او اجازه دهد و سخن درست گويد (38) صفا: حال. الّا: حرف استثنا، من: مستثنى. 78/ 39 اين روز، حقّ است، پس هركس خواهد، بازگشتگاهى به جانب پروردگار خود جويد (39) من: اسم شرط جازم، مبتدا، محلا مرفوع و جملهى شاء: خبر آن، محلا مرفوع. 78/ 40 به راستى ما شما را از عذابى نزديك هشدار داديم روزى كه آدمى آن چه با دو دست خود پيش فرستاده است، بنگرد، و كافر گويد: «اى كاش من خاك بودم.» (40) ما: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب. يدا: فاعل و حرف (نون) آن در حالت اضافه حذف شده است. يا: حرف تنبيه. 79. [سورهى نازعات (جانستانان) مكّى، 46 آيه] به نام خداوند بخشندهى مهربان 79/ 1 سوگند به فرشتگانى كه جان [كافران] به سختى ستانند (1) غرقا: جانشين مفعول مطلق. 79/ 2 و سوگند به فرشتگانى كه جان [مؤمنان] به نرمى ستانند (2) نشطا: مفعول مطلق. 79/ 3 و سوگند به فرشتگانى كه شناكنان در حركتاند (3) سبحا: مفعول مطلق. 79/ 4 و به فرشتگانى سبقتگيرنده (4) سبقا: مفعول مطلق. 79/ 5 و به فرشتگانى كه به تدبير امور پردازند (5) امرا: مفعول به براى اسم فاعل (المدبّرات) 79/ 6 آن روز كه زمين لرزنده بلرزد (6) 79/ 7 و لرزهى در پى آيندهاى از پى آن آيد (7) 79/ 8 در چنين روز دلهايى هراسان باشند (8) 79/ 9 چشمانشان فروافتاده (9) 79/ 10 گويند: «آيا به راستى ما به حالت نخستين زندگى بازگردانده شويم» (10) لام: لام مزحلقه براى تاكيد. 79/ 11 آيا آنگاه كه استخوانى پوسيده شديم؟ (11) 79/ 12 گويند: «در اين صورت، اين بازگشتى زيانمند است.» (12) اذا: حرف جواب. 79/ 13 آن فقط خروشى واحد است (13) 79/ 14 آنگاه آنان در عرصهى [قيامت] باشند (14) 79/ 15 آيا داستان موسى به تو رسيده است؟ (15)