ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 584

79/ 16
آن‌گاه كه پروردگارش او را در وادى مقدّس طوى ندا در داد (16)
79/ 17
[فرمود:] به سوى فرعون برو، به راستى او طغيان كرده است (17)
79/ 18
و بگو: «آيا بر آنى كه به پاكى گرايى؟» (18)
79/ 19
«و تو را به جانب پروردگارت هدايت كنم تا خشيت يابى؟ (19)
79/ 20
پس به او معجزه‌ى بزرگ نشان داد (20)
79/ 21
آن‌گاه او كذب ورزيد و عصيان كرد (21)
79/ 22
سپس شتابان پشت كرد (22)
79/ 23
و [ساحران را] گرد آورد و ندا در داد (23)
79/ 24
و گفت: «من پروردگار برترين شمايم.» (24)
79/ 25
آن‌گاه خداوند او را به عقوبت آخرت و دنيا فروگرفت (25)
79/ 26
به راستى در اين امر براى هر كسى كه خشيت ورزد، مايه‌ى عبرتى است (26) لام: لام تاكيد.
79/ 27
آيا شما از نظر آفرينش استوارتريد يا آسمان كه آن را بنا نهاده است؟ (27)
79/ 28
سقفش را بلند برافراشت و آن را استوار ساخت (28)
79/ 29
و شبش را تاريك گردانيد و روزش را آشكار ساخت (29)
79/ 30
و بعد از آن زمين را گسترش داد (30)
79/ 31
از آن آبش و چراگاهش را بيرون آورد (31)
79/ 32
و كوه‌ها را لنگر آن ساخت (32)
79/ 33
براى استفاده‌ى شما و چارپايانتان (33) متاعا: مفعول مطلق براى فعل محذوف.
79/ 34
هنگامى كه آن هنگامه‌ى بزرگتر فرارسد (34)
79/ 35
روزى كه انسان آن چه كوشيده است، ياد آورد (35) ما: حرف مصدرى.
79/ 36
و دوزخ براى هركس كه درنگرد، آشكار شود (36)
79/ 37
و امّا هركس طغيان ورزيده باشد (37) امّا: حرف شرط غير جازم. من: اسم موصول، مبتدا، محلا مرفوع.
79/ 38
و زندگى دنيا را برگزيده باشد (38)
79/ 39
بى‌گمان دوزخ جايگاه اوست (39) هى: ضمير فصل.
79/ 40
و امّا هركس كه از ايستادن در برابر پروردگارش هراسيده، و نفس را از هوس بازداشته باشد (40)
79/ 41
بى‌شك بهشت جايگاه اوست (41)
79/ 42
از تو درباره‌ى قيامت پرسند كه وقوع آن چه وقت است؟ (42) ايّان: اسم استفهام، ظرف زمان، خبر مقدّم، محلا مرفوع و مرساها: مبتداى مؤخّر محلا مرفوع، و ها: مضاف اليه، محلا مجرور.
79/ 43
تو در چه مقامى كه از آن ياد مى‌كنى؟ (43) م- ما: اسم استفهام، محلا مجرور. انت:
مبتداى مؤخّر، محلا مرفوع.
79/ 44
منتهاى دانستن آن با پروردگار توست (44)
79/ 45
جز اين نيست كه تو هشداردهنده‌ى كسى هستى كه از آن بترسد (45) من: اسم موصول، مضاف اليه، محلا مجرور.
79/ 46
روزى كه آن را ببينند، گويى كه جز شبى يا بامدادش [در دنيا] درنگ نكرده‌اند (46) الّا:
حرف حصر. عشيّه: مفعول فيه، ظرف زمان.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 584

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست