80. [سورهى عبس (ترشرويى كرد) مكّى، 42 آيه] به نام خداوند بخشندهى مهربان 80/ 1 ترشرويى كرد و روى گردانيد (1) 80/ 2 از اين كه آن مرد نابينا به پيش او آمد (2) ان: حرف مصدرى. 80/ 3 و تو چه دانى باشد كه او پاكى پيشه كند (3) ما: اسم استفهام، مبتدا، محلا مرفوع. 80/ 4 يا پند پذيرد و پندش سود بخشد (4) الذّكرى: فاعل، تقديرا مرفوع. 80/ 5 امّا كسى كه بىنيازى جويد (5) امّا: حرف شرط و تفصيل. من: اسم موصول، مبتدا، محلا مرفوع. 80/ 6 تو به او روى مىآورى (6) 80/ 7 و اگر پاكى پيشه نكند، مسئوليّتى بر تو نيست (7) ما: حرف نفى. الّا- ان: حرف نصب و مصدرى+ لا: حرف نفى. 80/ 8 و امّا كسى كه شتابان پيش تو آمد (8) 80/ 9 در حالى كه او خشيت مىورزد (9) 80/ 10 تو از او اعراض مىكنى (10) 80/ 11 چنين نيست، بدون ترديد آن اندرزى است (11) كلّا: حرف ردع (منع كردن) 80/ 12 پس هركس خواهد از آن پند گيرد (12) من: اسم شرط جازم، مبتدا، محلا مرفوع. 80/ 13 در صحيفههاى ارزشمند است (13) 80/ 14 كه والامرتبهى پاك شده است (14) مرفوعه و مطهره: صفت دوّم و سوّماند. 80/ 15 به دست نويسندگانى (15) 80/ 16 كه گراميانى نيكوكارند (16) 80/ 17 مرگ بر انسان، چقدر ناسپاس است (17) 80/ 18 [خداوند] مگر او را از چه چيزى آفريده است (18) 80/ 19 او را از نطفهاى آفريده است و مرتّبش ساخته است (19) 80/ 20 سپس راه را بر او آسان كرده است (20) 80/ 21 سپس او را به مرگ مىرساند و او را در قبر مىنهد (21) 80/ 22 سپس هرگاه كه خواهد او را برانگيزد (22) 80/ 23 چنين نيست، هنوز [خداوند] آن چه به او [آدمى] دستور داده بود، انجام نداده است (23) لمّا: از حروف جازمه. ما: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب. 80/ 24 پس بايد انسان به خوراك خود بنگرد (24) 80/ 25 به راستى ما آب را با ريزشى فراوان فروريختهايم (25) 80/ 26 سپس زمين را به حدّ لازم بشكافتهايم (26) 80/ 27 و در آن دانه روياندهايم (27) 80/ 28 و نيز انگور و سبزى (28) 80/ 29 و زيتون و درخت خرما (29) 80/ 30 و باغهاى انبوه (30) غلبا: صفت براى (حدائق) 80/ 31 و ميوه و چمن (31) 80/ 32 براى استفادهى شما و چارپايانتان (32) متاعا: مفعول مطلق براى فعل محذوف. 80/ 33 پس آنگاه كه خروش گوش خراش درآيد (33) 80/ 34 روزى كه آدمى از برادرش بگريزد (34) 80/ 35 و از مادرش و پدرش (35) 80/ 36 و از همسرش و پسرانش (36) 80/ 37 در چنين روز براى هركس از ايشان كارى باشد كه به خود مشغول دارد (37) شأن: مبتداى مؤخّر. 80/ 38 در چنين روز چهرههايى درخشان باشد (38) 80/ 39 خندان و شادان (39) 80/ 40 و در چنين روز چهرههايى غبارآلود باشد (40) 80/ 41 و آنها را پريشانى بپوشاند (41) 80/ 42 اينان همان كافران بدكارند (42) هم: ضمير فصل.