ترجمه قرآن - ترجمه قرآن و نكات نحوى آن

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن جلد : 1 صفحه : 591

86. [سوره‌ى طارق (ستاره‌ى شب در آينده) مكّى، 17 آيه‌]
به نام خداوند بخشنده‌ى مهربان‌
86/ 1
سوگند به آسمان و ستاره‌ى شب در آينده (1)
86/ 2
و تو چه دانى كه ستاره‌ى شب در آينده چيست؟ (2) ما: هر دو مورد اسم استفهام، مبتدا، محلا مرفوع.
86/ 3
[آن‌] ستاره‌ى درخشان است (3) النّجم: خبر براى مبتداى (هو) محذوف.
86/ 4
هيچ نفسى نيست مگر آن كه بر او محافظى است (4) ان: حرف نفى. كل: مبتدا، لمّا:
حرف حصر به معنى (الّا)
86/ 5
پس بايد انسان بنگرد كه از چه آفريده شده است (5) ممّ- من: حرف جرّ+ ما: اسم استفهام، محلا مجرور.
86/ 6
از آبى جهنده آفريده شده است (6)
86/ 7
كه از بين پشت مرد و استخوان‌هاى سينه زن بيرون آيد (7)
86/ 8
بدون ترديد او بر بازگردانيدن وى تواناست (8)
86/ 9
روزى كه رازها فاش شود (9)
86/ 10
آن‌گاه او را هيچ نيرو و ياورى نيست (10)
86/ 11
و سوگند به آسمان داراى باران (11)
86/ 12
و سوگند به زمين شكاف‌دار (12)
86/ 13
كه به راستى آن [قرآن‌] سخنى قاطع است (13)
86/ 14
و آن هزل نيست (14)
86/ 15
بى‌گمان آنان سخت نيرنگى مى‌آرند (15)
86/ 16
من نيز چاره‌اى مى‌انديشم (16)
86/ 17
پس كفرورزان را مهلت بده، اندكى مهلتشان بده (17)
87. [سوره‌ى اعلى (بلندمرتبه) مكّى، 19 آيه‌]
به نام خداوند بخشنده‌ى مهربان‌
87/ 1
به نام پروردگار بلندمرتبه‌ات تسبيح گوى (1)
87/ 2
همان كسى كه آفريد و موزون و مرتّب ساخت (2) الّذى: صفت دوّم، محلا مجرور.
87/ 3
و همان كسى كه اندازه گيرى كرد و هدايت بخشيد (3)
87/ 4
و همان كسى كه چمنزار رويانيد (4)
87/ 5
سپس آن را خاشاكى سياه گردانيد (5) احوى: صفت براى (غثاء)
87/ 6
به زودى [قرآن را] بر تو بخوانيم تا فراموش نكنى (6)
87/ 7
مگر آن چه خداوند خواهد، به راستى او آشكار و آن چه نهان است، مى‌داند (7) الّا: حرف استثنا و ما: اسم موصول، مستثنى، محلا منصوب.
87/ 8
و تو را براى آسانى روانه كرديم (8)
87/ 9
پس اندرز ده، اگر اندرز سود بخشد (9)
87/ 10
به زودى كسى كه خشيت ورزد، پند پذيرد (10) من: اسم موصول، فاعل، محلا مرفوع.
87/ 11
و شقاوت پيشه از آن دورى گزيند (11)
87/ 12
همان كسى كه در آتش بسيار بزرگ درآيد (12) الّذى: صفت براى (الاشقى) محلا مرفوع.
87/ 13
سپس در آنجا نه مى‌ميرد و نه زنده مى‌ماند (13)
87/ 14
به يقين هركس پاكى پيشه كرد، رستگار شد (14) من: اسم موصول، فاعل، محلا مرفوع.
87/ 15
و نام پروردگارش را ياد كرد و نماز گزارد (15)

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن جلد : 1 صفحه : 591

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست