ترجمه قرآن - ترجمه قرآن و نكات نحوى آن

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن جلد : 1 صفحه : 593

89. [سوره‌ى فجر (سپيده دم) مكّى، 30 آيه‌]
به نام خداوند بخشنده‌ى مهربان‌
89/ 1
سوگند به سپيده دم (1) واو: واو قسم و جارّ و مجرور متعلّق به فعل محذوف (اقسم بالفجر)
89/ 2
و سوگند به شب‌هاى ده‌گانه (2) واو: حرف عطف. عشر: صفت براى (ليال)
89/ 3
و سوگند به زوج و فرد (3)
89/ 4
و سوگند به شب آنگه كه به سر رسد (4)
89/ 5
آيا در اين‌ها براى خردمند سوگندى مهمّ است (5)
89/ 6
آيا نديدى كه پروردگارت با عاد [قوم هود] چگونه عمل كرد؟ (6) كيف: اسم استفهام، حال، عاملش فعل (فعل) محلا منصوب.
89/ 7
با ارم ستوندار (7)
89/ 8
همان‌كه همانند آن در شهرها ساخته نشده است؟ (8)
89/ 9
و با ثمود [قوم صالح‌] همانان كه در درّه، تخته سنگ‌ها را مى‌بريدند؟ (9) ثمود: معطوف به (عاد) و الّذين: صفت براى (ثمود) محلا مجرور.
89/ 10
و فرعون صاحب سپاه (10)
89/ 11
همانان كه در شهرها طغيان ورزيدند (11) الّذين: صفت براى (قوم فرعون) محلا مجرور.
89/ 12
و در آنجا فساد را زياد كردند (12)
89/ 13
بنابراين پروردگارت تازيانه‌ى عذاب بر سر آنان نواخت (13)
89/ 14
به راستى پروردگارت در كمينگاه است (14)
89/ 15
و امّا انسان، هرگاه كه پروردگارش او را بيازمايد و گراميش دارد و او را نعمت بخشد، گويد:
«پروردگارم مرا گرامى داشته است.» (15) امّا: حرف شرط و تفصيل. الانسان: مبتدا. ما: حرف زايد. اكرمن: فعل ماضى و نون: نون وقايه و ياء محذوف در آخر مفعول به محلا منصوب كه براى تناسب فواصل و اختصار حذف شده است.
89/ 16
و امّا هرگاه كه او را به بلا بيازمايد، و روزى‌اش را بر او تنگ گيرد، گويد: «پروردگارم مرا خوار داشته است.» (16)
89/ 17
چنين نيست، بلكه يتيم را گرامى نمى‌داريد (17) كلّا: حرف ردع (منع كردن) بل: حرف اضراب.
89/ 18
و بر اطعام مسكين ترغيب نمى‌كنيد (18)
89/ 19
و ميراث را به تمامى [نامشروع‌] مى‌خوريد (19)
89/ 20
و مال را با محبّت فراوان دوست مى‌داريد (20)
89/ 21
چنين نيست، آن‌گاه كه زمين سخت پراكنده و كوبيده شود (21) دكا: مورد دوّم تاكيد است.
89/ 22
و فرمان پروردگارت فرارسد، و فرشتگان صف در صف درآيند (22) صفا: مورد اوّل حال و مورد دوّم تاكيد است.
89/ 23
و در چنين روز جهنّم به ميان آورده شود، در چنين روز انسان پند پذيرد، ديگر چه جاى پند پذيرفتن اوست؟ (23) انّى: اسم استفهام، ظرف مكان، محلا منصوب، خبر مقدّم و الذّكرى:
مبتداى مؤخّر، تقديرا مرفوع.

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن جلد : 1 صفحه : 593

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست