ترجمه قرآن - ترجمه قرآن و نكات نحوى آن

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن جلد : 1 صفحه : 601

103. [سوره‌ى عصر، مكّى، 3 آيه‌]
به نام خداوند بخشنده‌ى مهربان‌
103/ 1
قسم به روزگار (1) واو: واو قسم.
103/ 2
كه به راستى انسان در زيان‌كارى است (2) لام:
لام مزحلقه براى تاكيد.
103/ 3
مگر كسانى كه ايمان آورده‌اند و اعمال شايسته انجام داده‌اند و هم‌ديگر را به حق سفارش كرده‌اند، و نيز هم‌ديگر را به صبر توصيه كرده‌اند (3) الّا: حرف استثنا، الّذين: اسم موصول، مستثنى، محلا منصوب.
104. [سوره‌ى همزه (نكوهش‌گر) مكّى، 9 آيه‌]
به نام خداوند بخشنده‌ى مهربان‌
104/ 1
واى بر هر نكوهش‌گر طعنه‌زن! (1) ويل: مبتدا، لكلّ: جارّ و مجرور، خبر، محلا مرفوع.
همزة: مضاف اليه، لمزة: تاكيد لفظى.
104/ 2
همان كسى كه مالى جمع آورد و آن را شمرد (2) الّذى: بدل از (كلّ) محلا مجرور.
104/ 3
گمان مى‌كند كه همانا مالش او را جاودانه مى‌دارد (3) جمله‌ى اخلده: خبر براى (انّ) محلا مرفوع.
104/ 4
چنين نيست، بى‌گمان به درون حطمه [در هم شكننده‌] انداخته شود (4)
104/ 5
و تو چه دانى كه آن حطمه [در هم شكننده‌] چيست؟ (5) ما: هر دو مورد اسم استفهام، مبتدا، محلا مرفوع.
104/ 6
آن، آتش سوزان خداست (6) نار: خبر براى مبتداى (هى) محذوف.
104/ 7
همان‌كه بر دل‌ها چيره گردد (7) الّتى: اسم موصول، صفت دوّم براى (نار) محلا مرفوع.
104/ 8
بدون شك آن [آتش‌] بر ايشان [كافران‌] افروخته شده (8)
104/ 9
در ستون‌هايى طولانى (9)
105. [سوره‌ى فيل، مكّى، 5 آيه‌]
به نام خداوند بخشنده‌ى مهربان‌
105/ 1
آيا نديدى كه پروردگارت با گروه فيل سواران [لشكر ابرهه‌] چه رفتار كرد؟ (1) كيف: اسم استفهام، حال، عاملش (فعل) محلا منصوب.
105/ 2
آيا نيرنگ آنان را تباه نگردانيد؟ (2)
105/ 3
و بر سر آنان پرندگانى گروه گروه فرستاد (3) ابابيل: صفت براى (طيرا)
105/ 4
كه سنگ‌هايى از سنگ سخت بر آنان فروافكندند (4)
105/ 5
سر انجام [خداوند] آنان را همانند برگ كاه جويده شده گرداند (5)

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن جلد : 1 صفحه : 601

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست