نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 61
3/ 84 بگو: «به خداوند و آنچه بر ما نازل شده و آنچه بر ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباط [نوادگان يعقوب] نازل شده است، و آن چه به موسى و عيسى و پيامبران از جانب پروردگارشان داده شده، ايمان آوردهايم و ميان هيچيك از ايشان فرق نمىگذاريم و ما براى او فرمانبرداريم» (84) انزل: فعل ماضى مجهول، نائب فاعل آن ضمير مستتر (هو) است. موسى: نائب فاعل، تقديرا مرفوع. 3/ 85 و هركس جز اسلام دينى بجويد، هرگز از او پذيرفته نمىشود و او در آخرت از زيانكاران است (85) من: اسم شرط جازم، مبتدا، محلا مرفوع. غير: مفعول به. دينا: بدل از غير. 3/ 86 چگونه خداوند قومى را هدايت كند كه بعد از ايمانشان و بعد از آن كه شهادت دادند كه پيامبر بر حق است و دلايل روشن بر ايشان آمده است، كافر شدند و خداوند قوم ستمگر را هدايت نمىكند (86) كيف: اسم استفهام، حال، محلا منصوب. 3/ 87 آنان جز ايشان اين است كه لعنت خداوند و فرشتگان و مردم، همگى بر آنها باشد (87) اولئك: مبتدا، محلا مرفوع و جملهى جزاءهم انّ عليهم لعنة اللّه: خبر آن، محلا مرفوع. جزاء: مبتداى دوّم و جملهى انّ عليهم لعنة اللّه: خبر آن. اجمعين: تأكيد معنوى از الناس، علامت جرّ آن (ياء) و حرف (نون) بدل از تنوين است. 3/ 88 در آن جاويدانند و از عذابشان كاسته نمىشود و ايشان مهلت داده نمىشوند (88) خالدين: حال. علامت نصب آن (ياء) است. عذاب: نائب فاعل. 3/ 89 مگر آنان كه بعد از آن توبه كردند و نيكوكردار شدند، به راستى خداوند خطاپوش خطابخش است (89) الّا: حرف استثناء و الّذين: مستثنى، محلا منصوب. 3/ 90 آنان كه بعد از ايمانشان كفر ورزيدند سپس بر كفر [خود] افزودند، هرگز توبهى ايشان پذيرفته نمىشود و آنان خود گمراهانند (90) هم: ضمير فصل. 3/ 91 البتّه كسانى كه كفر ورزيدهاند و در حال كفر مردهاند، هرگز از هيچيك از آنان طلايى به اندازهى پر شدن زمين نيز [براى قبولى توبه] پذيرفته نمىشود، اگرچه آن را [براى بازخريد خود] فديه دهند. آنان عذابى دردناك دارند و ياورانى بر آنان نيست (91) واو: حاليّه و هم: مبتدا، محلا مرفوع و كفّار: خبر آن. ملء: نائب فاعل و ذهبا: تمييز. عذاب: مبتداى مؤخّر. ما: حرف نفى. من: حرف جرّ زايد. ناصرين: مبتداى مؤخّر، محلا مرفوع.
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 61