نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 63
3/ 101 و چگونه كفر مىورزيد در حالى كه آيات الهى بر شما خوانده مىشود و رسول خداوند در ميان شماست و هركس به خداوند پناه برد مسلّما به راه راست هدايت شده است (101) كيف: اسم استفهام، مبنى، حال، محلا منصوب. 3/ 102 هان! اى كسانى كه ايمان آوردهايد از خداوند آنگونه كه شايستهى پرواى اوست پروا كنيد و نميريد مگر در حالى كه مسلمان باشيد (102) حقّ: مفعول مطلق و تقاة: مضاف اليه و هاء: مضاف اليه دوّم، محلا مجرور. الّا: حرف حصر. واو: حاليّه. انتم: مبتدا، محلا مرفوع. 3/ 103 و همگى به ريسمان الهى چنگ بزنيد و پراكنده نشويد و نعمت خداوند را بر خود ياد كنيد آنگاه كه دشمنان همديگر بوديد، پس ميان دلهاى شما الفت بخشيد تا به نعمت او با هم برادر شديد و بر لبهى گودالى از آتش بوديد كه شما را از آن رهانيد. خداوند اين گونه آيات خود را براى شما بيان مىكند تا شما هدايت يابيد (103) جميعا: حال از فاعل فعل اعتصموا. اعداء: خبر كنتم. اخوانا: خبر اصبح. كذلك: جانشين مفعول مطلق (يبيّن اللّه لكم آياته بيانا كذلك) 3/ 104 و بايد از ميان شما گروهى باشند كه [مردم را] به خير دعوت كنند و به نيكى فرمان دهند و از زشتى بازدارند و اينان همان رستگارانند (104) هم: ضمير فصل. 3/ 105 و مانند كسانى مباشيد كه بعد از آن كه دلايل روشن بر ايشان آمد، پراكنده شدند و اختلاف پيدا كردند و براى ايشان عذابى سهمگين است (105) اولئك: مبتدا، محلا مرفوع و جملهى لهم عذاب: خبر آن، محلا مرفوع. لهم: جارّ و محلا مجرور، خبر مقدّم، محلا مرفوع. عذاب: مبتداى مؤخّر. 3/ 106 روزى كه روىهايى سپيد و روىهايى سياه شود. امّا [به] آنان كه روىهايشان سياه شده است [گويند:] آيا بعد از ايمانتان كفر ورزيديد؟ پس به خاطر آن كه كفر مىورزيديد، عذاب بچشيد (106) يوم: مفعول فيه، ظرف زمان. امّا: حرف تفصيل. الّذين: اسم موصول، مبتدا، محلا مرفوع و جملهى اسودت وجوهم: صلهى آن، محلى از اعراب ندارد. 3/ 107 و امّا آنان كه روىهايشان سپيد شود، در رحمت الهى هستند، آنان در آن جاويدانند (107) 3/ 108 اين آيات الهى است كه به حق آن را بر تو مىخوانيم و خداوند ستمى بر جهانيان نمىخواهد (108) تلك: اسم اشاره، مبتدا، محلا مرفوع. آيات: خبر.
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 63