ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 65

3/ 116
آنان كه كفر ورزيدند، هرگز اموالشان و اولادشان چيزى از [عذاب‌] الهى را از ايشان بازندارد و آنان اهل آتشند و آنان در آن جاودانند (116)
3/ 117
مثل آن چه در زندگانى دنيا انفاق مى‌كنند، مانند مثل بادى است كه در آن سرماى سختى باشد كه به كشتزار كسانى كه بر خودشان ستم كرده‌اند، بوزد، سپس آن را نابود گرداند و خداوند به آنان ستم نكرد بلكه خود بر خويشتن ستم كردند (117) ما: مضاف اليه، محلا مجرور.
لكن: حرف استدراك. انفس: مفعول به مقدّم.
3/ 118
هان! اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، از غير خودتان دوست همراز مگيريد كه در حق شما از هيچ تباهى كوتاهى نمى‌كنند، به رنج افتادن شما را آرزو مى‌كنند. دشمنى از [سخنان‌] دهانشان آشكار شده است و آن چه سينه‌هايشان پنهان مى‌دارد، بزرگتر است. به راستى اگر انديشه كنيد ما آيات خود را بر شما بيان كرديم (118)
3/ 119
آگاه باشيد كه شما كسانى هستيد كه آن‌ها را دوست داريد ولى آن‌ها شما را دوست ندارند و شما به همه‌ى كتاب‌هاى آسمانى ايمان داريد و هرگاه با شما روبه‌رو شوند، گويند: «ايمان آورده‌ايم» و زمانى كه تنها شوند از خشم شما سر انگشتان خويش را با دندان مى‌گزند. بگو:
«به خشم خود بميريد،» كه خداوند به اسرار درون سينه‌ها داناست (119) ها: حرف تنبيه و انتم:
مبتدا، محلا مرفوع و اولاء: خبر آن، محلا مرفوع. كلّ: تأكيد معنوى براى كتاب و هاء:
مضاف اليه، محلا مجرور.
3/ 120
اگر خيرى به شما برسد ايشان را غمگين مى‌كند و اگر شرّى به شما برسد به آن شاد مى‌شوند و اگر صبر پيشه كنيد و پارسايى ورزيد، نيرنگشان هيچ زيانى به شما نمى‌رساند. قطعا خداوند به آن چه انجام مى‌دهند احاطه دارد (120)
3/ 121
و [ياد آر] زمانى را كه بامدادان از نزد كسان خويش بيرون آمدى [و] مؤمنان را براى جنگ [احد] در مواضعى قرار مى‌دادى و خداوند شنواى داناست (121) اذ: اسم ظرفى، مفعول به مقدّم براى فعل محذوف (اذكر) محلا منصوب. مقاعد: مفعول به دوّم.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 65

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست