ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 74

3/ 181
يقينا خداوند سخن آنان را كه گفتند: «خدا فقير است و ما توانگريم،» شنيد. به زودى آن چه را گفتند و نيز به ناحق كشتن ايشان پيامبران را، باز خواهيم نوشت و خواهيم گفت: «عذاب سوزان دوزخ را بچشيد» (181) اغنياء: خبر، غير منصرف است و تنوين نمى‌پذيرد در آخر الف ممدود دارد.
3/ 182
آن [عذاب‌] به خاطر اعمال پيشين شماست [و گر نه‌] خداوند هرگز بر بندگان بيدادگر نيست (182) ذلك: مبتدا، محلا مرفوع. ايدى: فاعل، تقديرا مرفوع.
3/ 183
آنان كسانى هستند كه مى‌گفتند: «خداوند با ما پيمان بسته است كه به هيچ پيامبرى ايمان نياوريم تا اين كه براى ما قربانى‌اى بياورد كه آتش [آسمانى‌] آن را [به نشانه‌ى پذيرفته شدن‌] بسوزاند.» بگو: «بى‌گمان قبل از من پيامبرانى بودند كه معجزات را با آن چه گفتيد، براى شما آوردند. اگر راست مى‌گوييد پس چرا آنان را كشتيد.» (183) الّذين: اسم موصول، خبر براى مبتداى محذوف (هم)
3/ 184
س اگر تو را تكذيب كردند، [بدان‌] كه پيامبرانى هم كه قبل از تو معجزات و نوشته‌ها و كتاب روشن آورده بودند، با تكذيب مواجه شدند (184) رسل: نائب فاعل.
3/ 185
هر كسى چشنده‌ى [طعم‌] مرگ است، و بدون ترديد در روز قيامت پاداش‌هايتان به تمامى داده مى‌شود. پس هركس كه از آتش دوزخ دور داشته شود و به بهشت درآورده گردد، مسلما رستگار شده است، و زندگى دنيا جز مايه‌ى فريب نيست (185) ذائقة: خبر. انّ: از حروف مشبهة بالفعل. ما: كافّه. واو: نائب فاعل فعل توفّون. فاء: حرف ربط براى جواب شرط. قد:
حرف تحقيق. ما: حرف نفى. الحياة: مبتدا. الدنيا: صفت براى الحياة، تقديرا مرفوع. الّا:
حرف حصر. متاع: خبر. الغرور: مضاف اليه.
3/ 186
بى‌شك شمار در مال‌ها و جان‌هايتان آزموده خواهد شد و از كسانى كه قبل از شما به آن‌ها كتاب داده شده است و هم چنين از كسانى كه شرك ورزيده‌اند، سخنان دل‌آزار فراوانى خواهيد شنيد، و اگر صبر كنيد و پارسايى ورزيد، [بدانيد] كه اين از استوارترين كارها است (186) الكتاب: مفعول به. اذى: مفعول به فعل لتسمعنّ. ذلك: اسم انّ، محلا منصوب. من عزم: جارّ و مجرور، خبر انّ، محلا مرفوع.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 74

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست