responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 80


4/ 15
و از زنان شما آنان كه مرتكب كار زشت [زنا] مى‌شوند، بايد چهار شاهد بر آنان از ميان خود [مردان مسلمان‌] بگيريد. پس اگر شهادت دادند، آنان [زنان‌] را در خانه‌ها بازداشت كنيد تا مرگشان فرارسد يا خداوند راهى بر آنان قرار دهد (15) الّتى: اسم موصول، مبتدا، محلا مرفوع. اربعة: مفعول به.
4/ 16
و از ميان شما آن دو تن [زن و مرد] را كه مرتكب آن كار ناشايستى شوند، برنجانيد، آن‌گاه اگر توبه كردند و درستكار شدند از آن دو دست برداريد زيرا خداوند توبه‌پذير مهربان است (16) الّذان: اسم موصول، مبتدا، محلا مرفوع. جمله‌ى كان توّابا رحيما: خبر انّ، محلا مرفوع.
كان: فعل ناقص، اسم آن ضمير مستتر (هو) است.
4/ 17
جز اين نيست كه [قبول‌] توبه در نزد خداوند براى كسانى است كه از نادانى كار زشت انجام مى‌دهند، سپس به زودى توبه مى‌كنند، همينانند كه خداوند توبه‌ى ايشان را مى‌پذيرد و خداوند داناى حكيم است (17) انّ: از حروف مشبهة بالفعل. ما: حرف كافّه، التوبة: مبتدا.
على اللّه: جارّ و مجرور، خبر، محلا مرفوع.
4/ 18
و توبه براى كسانى نيست كه گناه مى‌كنند و سر انجام چون مرگ يكى از ايشان فرارسد، گويد: «اكنون توبه كردم» و نيز نه براى آنان كه در حال كفر مى‌ميرند، آنانند كه برايشان عذابى دردناك آماده ساخته‌ايم (18) حتّى: حرف ابتداء. اذا: مفعول فيه، ظرف زمان، محلا منصوب.
الآن: مفعول فيه، ظرف زمان، مبنى، محلا منصوب. لا: حرف نفى زايد، براى تاكيد. الّذين:
اسم موصول، معطوف بر للّذين، محلا مجرور. واو: حرف حاليّه. اولئك: مبتدا، محلا مرفوع. اليما: صفت عذابا.
4/ 19
هان! اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، بر شما حلال نيست كه زنان را به اكراه [نگاه داريد تا بعد از مرگشان از آنان‌] ميراث بريد [يعنى ايشان را به اكراه در حباله‌ى نكاح خود نگاه مداريد كه بعد از مرگشان مالشان را به ارث بريد] و بر آنان سخت مگيريد تا بخشى از چيزى را كه به ايشان بخشيده‌ايد، بازستانيد مگر آن كه مرتكب كار ناشايست آشكارى شوند، و با آن‌ها خوشرفتارى كنيد و اگر از ايشان خوشتان نيامد [بايد بدانيد كه‌] چه بسا چيزى را ناخوش بداريد و خداوند در آن خير فراوان نهاده باشد (19) اىّ: منادا، نكره‌ى مقصوده، مبنى بر ضمّ، محلا منصوب. ها: حرف تنبيه. الّذين: اسم موصول، بدل از اىّ، محلا منصوب. ترثوا: فعل مضارع منصوب، علامت نصب آن حذف حرف (نون) از آخر است.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 80
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست