نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 84
4/ 34 مردان سرپرستان زنانند، به خاطر آن كه خداوند بعضى از ايشان [انسانها] را بر بعضى ديگر برترى بخشيده است. به خاطر آن كه مردان از اموال خود [براى هزينهى زنان] خرج مىكنند. پس زنان شايسته، [خدا و شوهر خود را] فرمانبردارند و به خاطر آن چه خداوند [بر ايشان] حفظ كرده است، در نهان [اسرار شوهر و گوهر عفّت خود را] حفظ مىكنند. و زنانى كه از نافرمانى آنان نگرانيد، [نخست] آنان را نصيحت كنيد و [سپس] در خوابگاهها از آنان دورى گزينيد و [باز اگر مؤثّر نيفتاد به قصد تأديب] ايشان را بزنيد، آنگاه اگر از شما اطاعت كردند ديگر بر آنها هيچ بهانهجويى [براى ملامت و آزارشان] مكنيد. به راستى خداوند بلندمرتبهى بزرگوار است (34) قانتات: خبر. حافظات: خبر دوّم. اللاتى: مبتدا، محلا مرفوع. جمله كان عليا كبيرا: خبر كان، محلا مرفوع. 4/ 35 و اگر از اختلاف ميان آن دو [زن و شوهر] بيمناك بوديد، پس داورى از خانوادهى مرد و داورى از خانوادهى زن تعيين كنيد، اگر آشتى خواهند، خداوند ميان آن دو الفت برقرار خواهد كرد، به راستى خداوند داناى آگاه است (35) 4/ 36 و خداوند را بپرستيد و چيزى را با او شريك مگردانيد و به پدر و مادر و به خويشاوندان و يتيمان و مستمندان و همسايهى خويشاوند و همسايهى بيگانه و يار همنشين و در راه مانده و ملك يمين [بردگان] خود، احسان كنيد. قطعا خداوند كسى را كه متكبّر فخرفروش باشد، دوست نمىدارد (36) احسانا: مفعول به براى فعل محذوف. جملهى لا يحبّ من كان مختالا فخورا: خبر انّ، محلا مرفوع. جملهى كان مختالا فخورا: صلهى اسم موصول من. 4/ 37 [همان] كسانى كه بخل مىورزند و مردم را به بخلورزى وامىدارند و آن چه را خداوند از فضل خويش به ايشان ارزانى فرمود، پنهان مىدارند و براى كافران عذابى خواركننده آماده ساختهايم (37) ما: اسم موصول، مبنى، مفعول به، محلا منصوب.
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 84