ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 86

4/ 45
و خداوند به [احوال‌] دشمنان شما [از شما] داناتر است، و خداوند سرپرست [شما] بس و خداوند ياور [شما] كافى است (45) وليا و نصيرا: تمييز.
4/ 46
بعضى از آنان كه يهودى شدند كلمات [الهى‌] را از جاهايش برمى‌گردانند و از راه پيچانيدن زبانشان و براى طعنه زدن به دين [اسلام‌] مى‌گويند: «شنيدم و [در دل مى‌گويند] نافرمانى كرديم و [سخن ما را] بشنو در حالى كه نشنيده‌اى [ناشنيده حساب كن‌].» و [نيز مى‌گويند:] راعنا [به ما التفات كن. امّا آنان آن را در معنى نادرستى به كار مى‌بردند.] و نيز اگر ايشان مى‌گفتند: «شنيديم و اطاعت كرديم و بشنو و به ما بنگر» بى‌شك براى ايشان بهتر و استوارتر بود، ولى خداوند ايشان را به علّت كفرشان لعنت كرده و جز اندكى ايمان نمى‌آورند (46) غير:
حال از فاعل فعل اسمع. راعنا: فعل امر با حذف حرف علّه از آخر. ليا: حال، با تأويل به مشتق (لاوين) خيرا: خبر كان. اقوم: معطوف بر خيرا. لكن: حرف استدراك. الّا: حرف حصر.
قليلا: جانشين مفعول مطلق (لا يؤمنون الّا ايمانا قليلا)
4/ 47
هان! اى كسانى كه به شما كتاب داده شده است، به آن چه نازل كرده‌ايم و تصديق‌كننده‌ى آن [كتابى‌] است كه با شماست، ايمان بياوريد، پيش از آن كه چهره‌هايى را محو كنيم و آن‌ها را واپس گردانيم يا آنان را لعنت كنيم چنان كه اصحاب سبت [اهل شنبه، حرمت‌شكنان شنبه‌] را لعنت كرديم. [در نتيجه به شكل بوزينه درآمدند] و [بدانيد كه قطعا] امر الهى انجام‌پذير است (47) اوتوا: فعل ماضى مجهول. واو: نائب فاعل آن. الكتاب: مفعول به. مصدقا: حال.
مفعولا: خبر كان.
4/ 48
مسلما خداوند نمى‌بخشد كه به او شرك ورزيده شود، و آن چه فروتر از آن باشد براى هركس كه بخواهد مى‌آمرزد، و هركس كه به خداوند شرك ورزد، در حقيقت گناه عظيمى بر بافته است. (48) ما: اسم موصول، مبنى، مفعول به، محلا منصوب. دون: مفعول فيه، ظرف مكان.
ذلك: اسم اشاره، مبنى، مضاف اليه، محلا مجرور.
4/ 49
آيا به كسانى كه خويشتن را به پاكى مى‌ستايند، ننگريسته‌اى؟ چنين نيست بلكه خداوند هركس را كه بخواهد پاك مى‌سازد و به اندازه‌ى رشته‌ى روى هسته‌ى خرمايى [به قدر ذره‌ى ناچيزى،] ستم نشوند 49) بل: حرف اضراب. فتيلا: جانشين مفعول مطلق.
4/ 50
بنگر كه چگونه بر خدا دروغ مى‌بندند و همين گناهى به اين آشكارا بس است (50)
4/ 51
آيا به كسانى كه نصيبى از كتاب [آسمانى تورات‌] يافته‌اند ننگريستى كه به جبت [بت و سحر] و طاغوت ايمان دارند و درباره‌ى كسانى كه كفر ورزيده‌اند مى‌گويند: «اين‌ها از كسانى كه ايمان آورده‌اند راه‌يافته‌ترند.» (51)

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 86

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست