ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 91

4/ 80
هركس از پيامبر اطاعت كند، در حقيقت از خداوند اطاعت كرده است و هركس روى گرداند [بايد بدانى‌] كه ما تو را بر ايشان نگهبان نفرستاديم (80) حفيظا: حال از ضمير (كاف) در فعل ارسلناك.
4/ 81
و مى‌گويند: «اطاعت مى‌كنيم،» ولى چون از حضور تو بيرون مى‌روند، شبانه گروهى از آنان جز آن چه تو گفته‌اى، در سر مى‌پرورند و خداوند آن چه را كه آنان شبانه در سر مى‌پرورند، مى‌نويسد. پس از آنان روى بگردان و بر خداوند توكّل كن و خداوند كارسازى را كافى است (81) طاعة: مبتداى مؤخّر است براى خبر محذوف (منّا طاعة) غير: مفعول به. ما:
اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب. اللّه: مجرور، فاعل، محلا مرفوع. وكيلا: تمييز.
4/ 82
آيا [در آثار اعجاز و معانى عالى‌] قرآن نمى‌انديشند؟ و اگر از جانب غير خداوند بود، بى‌شك در آن اختلاف بسيارى مى‌يافتند (82)
4/ 83
و چون به آنان خبرى كه مايه‌ى ايمنى يا ترس باشد برسد، آن را فاش مى‌كنند، در حالى كه اگر آن را به پيامبر و صاحبان امر خودشان عرضه مى‌داشتند، قطعا كسانى از آنان كه اهل استنباط هستند، آن را مى‌دانستند، و اگر فضل و رحمت الهى بر شما نبود، بى‌شك جز شمارى اندك از شيطان پيروى مى‌كرديد (83) اولى: مجرور، علامت جرّ آن (ياء) است. الّا:
حرف استثناء. قليلا: مستثنى.
4/ 84
پس در راه خدا كارزار كن، تو جز بر شخص خود مكلّف نيستى، و مؤمنان را نيز [به پيكار] برانگيز. باشد كه خداوند آسيب آنان را كه كفر ورزيده‌اند [از شما] بازدارد، و خداوند به قدرت بيشتر و به كيفر سختگيرتر است (84) عسى: فعل ماضى. اللّه: لفظ جلاله، اسم عسى. اشدّ:
خبر. بأسا و تنكيلا: تمييز.
4/ 85
هركس كه شفاعتى پسنديده كند، براى او از [خير] آن نصيبى است و هركس كه شفاعتى ناپسنديده كند، براى او از [شرّ] آن سهمى است و خداوند بر هر چيزى نگهبانى تواناست (85) مقيتا: خبر كان.
4/ 86
و هرگاه كه با تحيّتى [به سلام و درودى‌] نوازش شويد، پس به [شيوه‌اى‌] بهتر از آن تحيّت گوييد يا همانند آن را پاسخ دهيد، به راستى خداوند بر هر چيزى حساب‌رس است (86)

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 91

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست