نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : ياسرى، محمود جلد : 1 صفحه : 211
21- و چون بچشانيم مردم را فراخى و رحمتى بعد از سختى و شدتى كه رسيده باشد ايشان را، آن وقت از براى ايشان مكرى در آيات ما باشد كه آن رحمت و نعمت را از ما ندانند بلكه به آثار طبيعت حواله نمايند. بگو اى پيغمبر: خدا زودتر از شما مىرساند جزاى مكر شما را؛ البته فرستادگان ما از ملائكه مىنويسند آنچه را كه شما به مكر مىانديشيد. 22- اوست خداى آن چنانى كه سير مىدهد شما را در بيابان و دريا وقتى كه در كشتىها درآييد. و روان شود آن كشتيها به سبب باد خوش و ملايم؛ و خوشحالى كنند اهل كشتى به آن باد. ناگاه بر آن كشتى بادى سخت آيد و از اطراف كشتى موج برخيزد و گمان برند به اينكه: بلا فرو گرفته است ايشان را. در اين هنگام بخوانند خدا را در كمال خلوص در دين خود و گويند: پروردگار ما! اگر برهانى ما را از اين بلا البته از شكركنندگان باشيم. 23- چون نجات دهد خدا ايشان را از بليه غرق، آن وقت ايشان ستم كنند بر خود و غير خود در زمين به غير حق. اى مردم! جز اين نيست كه ضرر فساد شما به ارتكاب معاصى بر خود شماست؛ برخوردارى موقتى است زندگانى دنيا، بعد از آن به سوى ماست برگشت شما. و آگاه مىكنيم شما را به آنچه عمل مىكرديد. 24- جز اين نيست كه مثل زندگانى دنيا مثل آبى است كه فرستاديم ما آن را از آسمان، پس مخلوط شد به آن گياه زمين از آنچه مىخورند مردم و چهارپايان؛ تا وقتى كه گرفت زمين رونق و پيرايه خود را و آراسته شد به آن گياهان رنگارنگ و ثمرات پاكيزه. و گمان بردند اهل زمين كه خود قادرند بر آن گياهها و ثمرها كه ايجاد نمايند! ناگاه آيد به آن زمين امر ما در تباهى آن در شبى يا روزى. پس بگردانيم آن گياه را درو شده و خشك به هم افتاده؛ چنان نيست شود مثل اينكه گويا گياه و زرعى كه رفع حاجت كند ديروز نبوده! اينچنين تفصيل مىدهيم و آشكار مىكنيم آيات را براى قومى كه تفكّر مىكنند در اين مثلها. 25- و خدا مىخواند بندگانش را به سوى دار السلام كه بهشت و خانه سلامت است. و راه مىنمايد هر كه را مىخواهد به سوى راه راست.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : ياسرى، محمود جلد : 1 صفحه : 211