170- و اگر گفته شود از براى كفار كه: پيروى كنيد آنچه را كه فرستاده است خدا از احكام قرآن؛ گويند: نكنيم؛ بلكه پيروى كنيم آنچه را كه رسيده است به ما از پدرانمان. آيا پيرو پدران شوند اگر چه پدران آنها بىعقل و گمراه بودند؟! 171- و مثل دعوت تو كفار را و مثل ايشان مثل آن كسى است كه بانگ مىزند به حيوانى كه نمىشنود مگر خواندنى و آوازى را و هيچ نمىفهمد كه مقصود صدا زننده چيست؛ آنها كر و گنگ و كورند پس ايشان هيچ تعقّل نكنند. 172- اى كسانى كه ايمان آوردهايد بخوريد از روزيهاى پاكى كه روزى داديم شما را؛ و شكر كنيد خدا را اگر خدا پرستيد. 173- بدانيد كه: خدا حرام كرد بر شما مردار و خون و گوشت خوك و هر حيوانى را كه به اسم غير خدا كشته و در وقت كشتن آن حيوان «بسم اللَّه» نگفتهاند. پس هر كس مضطر و بيچاره باشد و تعدى در خوردن و زياده روى نكند اگر از اينها بخورد گناهى بر او نيست. (بعضى از مفسرين گفتهاند: در صورتى كه آن مضطر، دزد قطّاع الطريق و خروج كرده بر امام نباشد و در سفر معصيت مثل آنكه براى ظلم رود يا فرار كرده از كيفر ظلم نباشد در اين حال گناهى بر او نيست اگر بخورد از آنچه كه گفتيم حرام است. بعضى ديگر از مفسرين گفتهاند: هر كس از گرسنگى بيچاره شود در صورتى كه طالب لذت در آن خوراك نباشد و از اندازه سد رمق هم تجاوز نكند كه سير نشود در خوردن آنچه حرام است گناهى بر او نخواهد بود.) البته خدا آمرزنده و مهربان است. 174- البته آن كسانى كه مىپوشانند آنچه فرستاده است خدا در تورات از صفات پيغمبر و بدل مىكنند پنهان كردن صفات پيغمبر را به بهاى كمى، آن گروه نمىخورند در شكمهاى خود مگر آتش را. و تكلم نمىكند خدا با آنها در روز قيامت. و پاك نمىكند خدا آنها را از گناه. و براى آنهاست عذاب دردناك. 175- آن گروهند كسانى كه خريدند گمراهى را به راه راست، و عذاب را به آمرزش؛ پس چه تاب و توانى دارند بر آتش؟! 176- اين عذاب ايشان به جهت اين است كه خدا فرستاد تورات را به راستى و يقين، و آن كسانى كه اختلاف كردند در تورات، و صفات پيغمبر را پنهان كردند، در خلافى دور از حق هستند.