سوره عبس مشتمل است بر چهل و دو آيه در مكه نازل شده به نام خداوند بخشاينده مهربان 1- روى ترش كرد و پشت كرد. 2- براى آنكه آمد او را نابينا (چند نفر خدمت پيغمبر- صلّى اللَّه عليه و آله- بودند پيغمبر با نهايت شوقى كه به هدايت ايشان داشت مشغول دعوتشان بوده توجه به غير نمىفرمود؛ «عبد اللَّه بن ام مكتوم» كه مؤمن و نابينا بود وارد شد. مردى اموى از حضار از عبد اللَّه روى ترش كرد كه اين نابينا چرا آمد. پيغمبر- صلّى اللَّه عليه و آله- هم چون براى دعوت آنها به اسلام مشغول بود جواب عبد اللَّه را كه تقاضاى تعليم قرآن مىنمود نفرمود. به تجليل عبد اللَّه اين آيات نازل شد). 3- چه مىدانى تو اى پيغمبر! شايد او پاك دلى باشد. 4- يا پند گيرد از قرآن پس نفع دهد او را پند قرآن. 5- اما آن كه توانگر است. 6- تو به او اقبال كنى كه هدايتش نمايى. 7- و حال آنكه نيست بر تو ايرادى اگر او پاكدل نشود. 8- و اما كسى كه مىآيد تو را با شتاب، 9- و خدا ترس است. 10- از او اعراض مىنمايى. 11- نه چنين است؛ البته قرآن پندى است. 12- هر كه ميل دارد ياد كند آن را و عمل نمايد. 13- معانى اين قرآن در كتابهاى گرامى انبياست. 14- بسى بلند مرتبه و پاك از نواقص است. 15- اين قرآن به دست سفراى ما، 16- كه ملائكه كرام نيكند فرستاده شده. 17- نابود و كشته باد انسان، با اين جلالت قرآن چه چيز سبب كفرش شود؟ 18- مگر از چه چيز آفريد خدا او را كه اين قدر سركش است؟! 19- از آب گنديده خلقش كرد و به اندازه لوازم خلقت عطايش نمود. 20- و راه بيرون آمدن او را از شكم مادر آسان كرد. 21- و مىميراند او را و در قبر جاى دهد. 22- پس از آن هر وقت كه خواهد زنده گرداند او را. 23- نه چنان است انسان آنچه را كه خدا امر كرده او را به جا نياورد. 24- پس بايد نظر كند انسان به طعام و مأكولات خود كه براى او خلق شده تا حق را بيابد و شكرش گزارد. 25- ما ريختيم آب را از ابرها ريزشى منظم. 26- پس از آن شكافتيم زمين را شكافتنى به اندازه. 27- و رويانيديم در آن زمين دانهها را. 28- و درخت انگور و درختان بلند كه شاخه آويخته باشد. 29- و درخت زيتون و خرما را رويانيديم. 30- و مهيّا نموديم باغهاى مشتمل بر درختان بسيار؛ 31- و ميوه و چراگاهها را. 32- اين بساط براى برخوردارى شما و چهارپايان شماست. 33- پس چون آواز كر كننده گوشها كه صيحه قيامت است برآيد،