49- ياد آوريد وقتى كه نجات دادم شما را از كسان فرعون، كه مىچرانيدند شما را در عذابهاى بد. مىكشتند پسرهاى شما را، و زنده مىگذاشتند زنهاى شما را و در اين نجات از شدايد براى شما امتحان بزرگى بود از پروردگارتان. 50- و ياد آوريد اى بنى اسرائيل! وقتى را كه شكافتيم از براى شما دريا را، تا عبور كنيد از آن بىزحمت، پس نجات داديم شما را و غرق كرديم فرعونيان را و شما مىديديد كه چگونه گرفتار غرق و هلاكت شدند. (خطاب در اين آيات، به يهود زمان پيغمبر است، به اعتبار اجدادشان كه در زمان موسى و فرعون بودند). 51- و ياد آوريد اى بنى اسرائيل! وقتى را كه وعده گرفتيم ما موسى را چهل شب در كوه طور، پس شما گوساله را براى پرستش خود گرفتيد بعد از رفتن موسى، و شما ظلم كرديد به نفس خود. 52- پس بخشيديم ما و گذشتيم از گناه شما بعد از اين عمل كه كرديد، شايد شكر كنيد. 53- و ياد آوريد وقتى را كه داديم به موسى كتاب تورات را كه فارق بين حق و باطل و حلال و حرام بود، شايد شما هدايت شويد. 54- و ياد آوريد وقتى را كه گفت موسى براى قوم خود: اى قوم من! به تحقيق شماها ظلم به نفس خود كرديد به سبب اختيار كردنتان گوساله را براى پرستش، پس توبه كنيد به سوى خداى خود و بكشيد نفسهاى خود را، كه اين توبه بهتر است از ابراى شما در پيشگاه خدايتان. پس بخشيد خدا شما را، چون خدا البته قبول كننده توبه و مهربان است. 55- و ياد آوريد وقتى را كه گفتيد: اى موسى! ايمان نمىآوريم ما به تو، تا اينكه ببينيم خدا را آشكارا. پس گرفت شما را صاعقه و مرگ، و شما عيان مىديديد آن را. 56- پس برانگيختيم و زنده نموديم شما را بعد از مردنتان شايد شاكر شويد. 57- و سايبان قرار داديم براى شماها ابر را در بيابان (تيه). و فرستاديم بر شما «منّ» و «سلوى» را ( «منّ» مانند ترنجبين و «سلوى» مرغانى سرخ رنگ بودند كه خدا براى خوراكشان فرستاد). و گفته شد به شما: بخوريد از روزيهاى پاكيزه كه به شما دادهايم. و آنها كه نافرمانى كردند ظلم نكردند به ما و ليكن به خود ظلم كردند.