58- و ياد آوريد وقتى را كه گفتيم به شما: داخل شويد اين قريه (اريحا) را پس بخوريد از مأكولات آن هر چه مىخواهيد. و در هر كجا كه مىخواهيد رايگان و بىزحمت برويد. و داخل شويد از دروازه قريه در حالتى كه سجده شكر كننده باشيد در آنجا خدا را. و بگوييد «حطّة» را كه به معنى طلب آمرزش است تا بيامرزيم گناهان شما را؛ و به زودى زياد مىكنيم ثواب نيكوكاران را. 59- پس تبديل كردند آنهايى كه ستمكار بودند قول ما را بغير آنچه گفته شد براى آنها (و به عوض كلمه «حطّة» از روى استهزا، «حنطه» مىگفتند كه به معنى گندم است). پس فرستاديم بر آن كسانى كه ستمكارى كردند در فرمان خدا عذابى از آسمان به سبب تجاوزشان از حد فرمانبرى. 60- و ياد آوريد اى بنى اسرائيل! وقتى را كه آب خواست موسى براى قوم خود و گفتيم ما به موسى: بزن عصاى خود را به سنگ؛ چون موسى عصا بر سنگ زد باز شد از آن سنگ دوازده چشمه كه دانستند هر «سبطى» آبخور خودشان را (چون بنى اسرائيل دوازده طايفه بودند كه هر طايفه، اولاد يكى از پسران يعقوب بودند و هر طايفه را سبطى مىگفتند). چون چشمهها جارى شد گفته شد به ايشان كه: بخوريد و بياشاميد از روزى خدا و از حد خود تجاوز نكنيد، به فساد در زمين، كه از فساد كنندگان شويد. 61- و ياد آوريد وقتى را كه گفتيد: اى موسى! ما صبر نمىكنيم بر يك طعام، پس بخواه از خداى خود كه بيرون بياورد از براى ما از آن چيزهايى كه مىرويد از زمين از سبزى و خيار و سير و عدس و پيازش. گفت موسى: آيا عوض مىكنيد چيزهاى پست را با چيزهايى كه بهتر است؟! فرود آييد به شهرى از شهرها كه از براى شما در شهر آنچه را خواستهايد هست. و مقدّر و حتم شد بر يهود- چون چنين رفتار كردند- ذلت و خوارى و مسكنت و گرفتارى. و برگشتند يهود به غضب و خشمى از خداوند. اين گرفتارى آنها به سبب آن بود كه كافر شدند به آيات خدا. و مىكشتند پيغمبران را بىجهت. و به سبب عصيان و تجاوزشان از راه حق بود.