10- و كسانى كه انكار ورزيدند و آيات ما را دروغ شمردند، دوزخىاند. 11- اى مؤمنان، نعمت خداى را بر خود به ياد آوريد، آن گاه كه گروهى مىخواستند بر شما دست يابند و خدا دست آنها را از [آزار] شما بازداشت [1]. از خدا پروا كنيد؛ و مؤمنان بايد تنها بر خدا توكل كنند. 12- خدا از دودمان يعقوب پيمان گرفت و از ميان آنها دوازده سالار [براى دودمانهاى دوازدهگانه] [2] برانگيخت؛ و اعلام داشت كه: من با شما هستم؛ اگر به نماز ايستيد و زكات بپردازيد و به پيامبران من باور آوريد و ياريشان كنيد و [با كمك به نيازمندان] به خدا وام نيكو [3] دهيد، قطعاً بديهاى شما را مىزدايم [4] و شما را به باغهايى از بهشت درآورم كه نهرها در دامن آن جارى است؛ پس هر كه بعد از اين پيام راه انكار پويد، راه درست را گم كرده است. 13- آن گاه به خاطر پيمان شكنيشان، آنان را نفرين كرديم و دلهاشان را سخت گردانديم؛ كلمات [كتاب] را از مفهوم اصلىاش تعريف مىكنند و بخشى از آنچه متذكر شده بودند، به فراموشى سپردند، و پيوسته بر خيانتى از آنها آگاه مىشوى، مگر عده قليلى از آنها؛ پس از آنها درگذر و چشم بپوش، كه خدا نيكوكاران را دوست مىدارد. [1]- در مورد اينكه اين موضوع مربوط به چه موقعى است، مفسران نظرهاى مختلفى دادهاند و صحيحترين قول اين است كه كفار قريش در حديبيه از جنگ باز ايستادند، با آنكه قصد جنگ داشتند؛ و اللَّه اعلم. [2]- به زيرنويس آيه 136 بقره (2) توجه فرماييد. [3]- از آنجا كه هر گونه انفاق در راه كمك به بندگان خدا، با توجه به آيات 245 بقره (2) و 160 انعام (6) نتيجه قهرىاش پاداش بزرگترى در پيشگاه خداست، اين انفاقها به مثابه وامى به خداست كه باز پرداخت بيشترى دارد؛ لذا «وام نيكو» ناميده شده است. [4]- منظور گناهان صغيره است، به آيه 31 نساء (4) توجه فرماييد.