51- اى مؤمنان، يهوديان و مسيحيان را دوست نزديك [و پشتيبان] خود مگيريد، [بدانيد كه] آنها خود پشتيبان يكديگرند؛ و هر كه از شما با آنها طرح دوستى بندد، در زمره آنهاست؛ و خدا ستمگران را هدايت نخواهد كرد. 52- بيماردلان را مشاهده مىكنى كه در [دوستى] آنها شتابانند، [و] مىگويند: از اين مىترسيم كه رويداد بدى براى ما پيش آيد [1]؛ چه بسا خدا پيروزى يا شرايطى خاص از جانب خويش [به نفع مسلمين] پديد آرد، تا [اين گروه] از انديشههايى كه در دل نهان مىداشتند [سخت] پشيمان گردند. 53- [آن روز] مؤمنين خواهند گفت: آيا اين [دشمنان رنگ باخته] همانها هستند كه با سوگندهاى سخت خود، به خدا سوگند ياد كردند كه با شما خواهند بود؟ تلاششان بر باد رفت [2] و زيانكار شدند. 54- اى مؤمنان، هر كه از شما از دين خويش بازگردد [چه باك]، بزودى خدا گروهى را [پديد] آرد كه دوستشان دارد و دوستش دارند، در برابر مؤمنان فروتنند و در برابر انكار ورزان درشت رفتار؛ در راه خدا به جهاد برخيزند و از ملامت احدى ترس ندارند؛ اين بخشايش خداست كه به هر كه خواهد ارزانى مىدارد، و خدا فراخى بخش و داناست. 55- بىگمان دوست شما خدا و پيامبر او و مؤمنانى هستند كه به نماز مىايستند و با خضوع و فروتنى انفاق مىكنند [3]. 56- و هر كه خدا و پيامبرش و مؤمنان را به دوستى برگزيند، [از گروه خداست و] براستى گروه خدا پيروز است. 57- اى مؤمنان، كسانى از اهل كتاب كه دين شما را به استهزا و بازيچه گرفتند، و نيز كفر ورزان را به دوستى [خود] انتخاب مكنيد؛ و اگر ايمان داريد از خدا پروا كنيد. [1]- گفتار روشنتر و جسورانهتر آنان را در آيه 12 احزاب (33) ملاحظه فرماييد. [2]- به آيه 33 فرقان (25) و نيز به مثالهايى در اين زمينه در آيات (18) ابراهيم (14) و 39 نور (24) توجه فرماييد. [3]- در اين رابطه به آيات 262- 264 بقره (2) نيز توجه فرماييد. بعضى از مفسران و مترجمان اين آيه را بر اساس روايت در شأن حضرت على امير مؤمنان عليه السلام مىدانند و چنين ترجمه كردهاند: «آنها كه در حال ركوع زكات مىدهند»، ولى بعضى هم عقيده دارند كه آن حضرت در حين نماز به چيزى جز خدا توجه نداشت، و اللَّه اعلم.