45- پس ريشه آن ستمگران بركنده شد [1]، و ستايش خاص خداست، پروردگار جهانيان. 46- بگو: به نظر شما اگر خدا شنوايى و بينايى شما را باز ستاند و بر دلهاى شما مهر [غفلت] نهد، كدام معبودى جز خدا آن را براى شما باز مىآرد؟ ببين چگونه آيات را به شكلهاى مختلف بيان مىكنيم، باز هم روى بر مىتابند. 47- بگو: به نظر شما اگر عذاب خدا ناگهان يا پس از اعلام، بر شما فرا رسد، آيا جز گروه ستمگران هلاك مىشوند؟ 48- ما پيامبران را جز به عنوان بشارت دهنده و هشدار دهنده نمىفرستيم؛ و آنان كه ايمان آرند و به شايستگى رفتار كنند، ترس و اندوهى نخواهند داشت [2]. 49- ولى كسانى كه آيات ما را دروغ شمارند، به كيفر انحرافشان، عذاب دامنگيرشان خواهد شد. 50- بگو: به شما نمىگويم كه خزاين خدا در اختيار من است، غيب هم نمىدانم، و نمىگويم كه فرشتهام؛ تنها پيرو آنچه به من وحى مىشود هستم؛ بگو: آيا نابينا و بينا يكسانند؟ چرا انديشه نمىكنيد؟ 51- و بدين [پيام] كسانى را كه از حضور بر آستان پروردگارشان ترس دارند، هشدار بده [3] كه [در آن روز] هيچ كارساز و شفيعى جز خدا نخواهند داشت، بسا كه پرهيزكار شوند. 52- [زنهار] كسانى را كه بامداد و شبانگاه پروردگار خويش را [به نيايش] مىخوانند و خشنودى او را مىجويند، طرد مكن، نه تو مسئول حساب آنها هستى و نه آنها مسئول حساب تو كه طردشان كنى و در زمره ستمگران قرار گيرى. [1]- به آيه 44 يونس (10) توجه فرماييد. [2]- به آيات 127 انعام (همين سوره)، 28 رعد (13) و 27- 28 فجر (89) توجه فرماييد؛ ضمناً مفهوم آيه به بيان ديگر در آيه 123 طه (20) آمده است. [3]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيات 11 يس (36) و 45 نازعات (79) آمده است.