53- مردم را اين گونه به وسيله يكديگر به آزمايش گرفتيم تا [توانگرانشان] بگويند: آيا از ميان ما اين [اراذل] هستند كه خدا نعمت بزرگى به آنان داد؟ [1] مگر خدا به حال سپاسگزاران آگاهتر نيست؟ 54- و چون افرادى كه به آيات ما باور دارند نزد تو آيند، بگو: درود بر شما كه پروردگارتان [در حق شما] رحمت را بر خود مقرر داشته است؛ هر كه از شما به نادانى مرتكب عمل زشتى شود؛ آن گاه پس از آن توبه نموده و به اصلاح [خود] پردازد، [بداند كه] خدا آمرزگارى است مهربان. 55- آيات را اين گونه بوضوح بيان مىكنيم تا راه [نجات] بزهكاران آشكار گردد. 56- بگو: من از بندگى افرادى كه شما به جاى خدا [به نيايش] مىخوانيد، نهى شدهام [2]؛ بگو: هوسهاى شما را پيروى نمىكنم، كه در آن صورت گمراه خواهم بود نه راه يافته. 57- بگو: من نشانه روشنى از پروردگار خويش دارم كه شما آن را دروغ شمردهايد؛ عذابى كه با [تمسخر و] شتاب مىخواهيد، در اختيار من نيست؛ حكم تنها به دست خداست؛ كه حقيقت را بيان مىدارد و بهترين داوران است. 58- بگو: اگر عذابى كه با [تمسخر و] شتاب مىخواهيد در اختيار من بود [3]، كار ميان من و شما يكسره مىشد؛ و خدا به [احوال] ستمگران آگاهتر است. 59- خزائن نهان تنها در اختيار اوست و جز او كسى بدان واقف نيست [4]؛ آنچه در خشكى و درياست مىداند؛ هيچ برگى بدون آگاهى او [از درخت] نمىافتد و هيچ دانهاى در تاريكيهاى [درون] زمين و هيچ تر و خشكى نيست، مگر اينكه در كتاب روشن [علم خدا] ثبت است. [1]- از نظر توجيه افزوده، با آيه 111 شعراء (26) مقايسه فرماييد. [2]- به آيه 116 نساء (4) توجه فرماييد. [3]- به آيات 32 انفال (8) و 32 هود (11) توجه فرماييد. [4]- تفسير «اضواء البيان» با نقل روايتى از رسول اكرم (ص) توضيح داده است كه «مفاتح الغيب» همان پنج موردى است كه در آخرين آيه سوره لقمان (31) شرح داده شده است.