31- اى فرزندان آدم، در هر مسجدى زيور [و آراستگى] خود را حفظ كنيد و [نيز] بخوريد و بياشاميد، و [لى] اسراف نكنيد؛ كه خدا اسرافكاران را دوست ندارد. 32- بگو: زيورهاى خدا را كه براى بندگانش پديد آورده و [نيز] روزيهاى پاكيزه را چه كسى حرام كرده است؟ بگو: اين [نعمتها] در زندگى دنيا براى اهل ايمان [روا] است، و [لى] در روز رستاخيز ويژه آنهاست؛ آيات را اين گونه براى اهل دانش به وضوح بيان مىكنيم. 33- بگو: پروردگار من فقط بيشرميها را، چه آشكار و چه پنهان، و هر گناه و سركشى ناحق را حرام كرده است و اينكه چيزى را [در قدرت] با خدا شريك بدانيد كه [خدا] هيچ اعتبارى به آن نداده است، و نيز چيزى را كه [بدرستى] نمىدانيد به خدا نسبت دهيد. 34- هر گروهى دورانى دارد، و آن گاه كه سرآمدشان فرا رسد، نه لحظهاى به تأخير افتند و نه به پيش. 35- اى فرزندان آدم، چون پيامبرانى از خود شما به سراغتان آيند كه آيات مرا براى شما بيان كنند، [آنها را خيرخواه خود تلقى كنيد و] آنان كه پرهيزكار باشند و به شايستگى رفتار كنند، هيچ گونه ترس و اندوهى نخواهند داشت [1]. 36- و كسانى كه آيات ما را دروغ شمردند، و در برابر آن گردن افراشتند، جاودانه دوزخىاند. 37- كيست ستمكارتر از آن كه دروغ به خدا نسبت دهد [2] يا آيات او را دروغ شمارد؟ آنها بهره مقرر خويش را از كتاب [تقدير] دارند، تا آن گاه كه فرشتگان ما براى گرفتن جانشان به سراغ آنها روند [3]، مىپرسند: معبودهايى كه به جاى خدا [به نيايش] مىخوانديد كجا هستند؟ مىگويند: از نظر ما ناپديد شدهاند و بر ضد خويش گواهى دهند كه [در برابر حق] انكار مىورزيدهاند. [1]- به آيات 127 انعام (6)، 28 رعد (13) و 27- 28 فجر (89) توجه فرماييد؛ ضمناً مفهوم آيه به بيان ديگر در آيه 123 طه (20) آمده است. [2]- مصداق آن را در آيه 79 بقره (2) و سرانجام كارشان را در آيه 18 هود (11) ملاحظه فرماييد. [3]- تناقضى با آيات 11 سجده (32) و 42 زمر (39) ندارد. (چرا؟)