52- براى آنان كتابى آورديم كه با آگاهى، آن را بوضوح بيان كردهايم تا براى گروهى كه ايمان مىآورند، هدايت و رحمتى باشد. 53- آيا جز تحقق [انذارهاى قرآن] را انتظار مىبرند؟ آن روز كه تحقق آن فرا رسد، آنها كه قبلًا آن را به فراموشى سپرده بودند، خواهند گفت: پيامبران پروردگارمان حق را آوردند [و افسوس كه توجه نداشتيم]؛ آيا شفيعانى داريم كه به كمك ما برخيزند، يا ممكن است كه [به دنيا] بازگردانده شويم تا رفتارى جز آنچه داشتيم داشته باشيم؟ بىگمان خود را به زيان انداختند و بتهايى كه به باطل عَلَم مىكردند از نظرشان ناپديد گشت. 54- پروردگار شما خداست كه آسمانها و زمين را طى شش دوران [1] آفريد، آن گاه بر عرش [تدبير] استيلا يافت؛ روز را به [پرده] شب كه شتابان در پى آن است، مىپوشاند، و خورشيد و ماه و ستارگان را [آفريد] كه به فرمان او [براى شما] آماده خدمتند؛ آگاه باشيد كه آفرينش و تدبير [جهان] ويژه اوست؛ منشأ بركات است خدايى كه پروردگار جهانيان است. 55- پروردگار خويش را به زارى و در نهان [به نيايش] بخوانيد [2]، [و از تجاوز دست برداريد] كه او متجاوزان را دوست ندارد. 56- و در زمين پس از اصلاحش تبهكارى نكنيد و خداى را با ترس و اميد [به نيايش] بخوانيد، كه رحمت خدا به نيكوكاران نزديك است [3]. 57- اوست كه پيش از [بارانِ] رحمتش بادها را به بشارت مىفرستد، تا آن گاه كه ابرى گرانبار را حمل كنند، آن را به سرزمين [هاى] خزان زده و خشك روان سازيم و بدان باران را فرو فرستيم و همه ميوهها را با آن [از دل خاك] پديد آوريم؛ مردگان را نيز همين گونه [از خاك] خارج كنيم، بسا كه [به اين مثلها] پند پذيريد. [1]- «روز» در قرآن مثل ساير زبانها به دوره هم اطلاق شده است؛ به آيات 47 حج (22) و 4 معارج (70) توجه فرماييد. [2]- به آيه 77 فرقان (25) توجه فرماييد. [3]- به آيه 53 زمر (39) توجه فرماييد.