96- اگر مردم [آن] شهرها با ايمان و پرهيزكار بودند، بركات آسمان و زمين را به روى آنها مىگشوديم، ولى [پيام ما را] دروغ شمردند و ما [هم] به [سزاى] دستاوردشان آنها را گرفتار ساختيم [1]. 97- مگر مردم شهرها ايمنند از اينكه سختگيرى ما شب هنگام كه به خواب فرو رفتهاند، آنها را فرا گيرد؟ 98- يا مردم شهرها ايمنند از اينكه سختگيرى ما به هنگام نيمروز كه سرگرم بازىاند، آنها را فرا گيرد؟ 99- و آيا از دسيسه خدا در امانند [2] [كه غافل نشستهاند]؟ در حالى كه از دسيسه خدا جز زيانكاران احساس ايمنى نخواهند كرد. 100- آيا براى كسانى كه زمين را پس از [هلاك] صاحبان [قبلىا] اش به ارث مىبرند، روشن نشده است كه اگر مىخواستيم آنها را [نيز] به [كيفر] گناهانشان گرفتار مىكرديم و بر دلهاشان مهر [غفلت] مىنهاديم كه [حقايق را] نشنوند؟ 101- اين سرزمينهايى است كه پارهاى از اخبارش را بر تو حكايت مىكنيم؛ و پيامبرانشان نشانههاى روشن بر آنها عرضه كردند، ولى آنها بر آن نبودند كه به آنچه كه قبلًا دروغ مىشمردند، ايمان آورند. خدا اين گونه بر دلهاى انكارورزان مهر [غفلت] مىنهد [3]. 102- در بيشترشان [وفاى به] هيچ عهدى نديديم؛ و منحرف و بزهكار تشخيصشان داديم. 103- پس از پيامبران گذشته، موسى را با آيات خويش بر فرعون و سران [قوم] ش برانگيختيم، اما آنها [با تكذيب خود] نسبت به آيات ما ستم [و ناسپاسى] كردند [4]؛ ببين سرانجام تبهكاران چگونه بود! 104- موسى گفت: اى فرعون [5]، من پيامبرى از سوى پروردگار جهانيانم؛ [1]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيه 52 هود (11) آمده است. [2]- براى درك چگونگى مكر خدا به آيه 182 اعراف (7) توجه فرماييد. [3]- با آيه 155 نساء (4) مقايسه فرماييد. [4]- براى درك معنى و مفهوم «ظلم» در اينجا، به آيات 13 و 14 نمل (27) كه روشنتر بيان شده است توجه فرماييد. [5]- «فرعون» لقب عمومى شاهان مصر باستان است و فرعون زمان موسى طبق نقل تاريخ، رامسس دوم بوده است.