164- و آن گاه كه جمعى از ايشان [به ديگران] گفتند: چرا گروهى را كه [سرانجام] خدا هلاكشان خواهد كرد يا به عذابى سخت گرفتار خواهد ساخت، [بيهوده] اندرز مىدهيد؟ [خيرخواهان] اظهار داشتند: [اين اندرزها] براى اعتذار [و انجام وظيفه] در پيشگاه پروردگار شماست و بسا كه [مفيد و مؤثر باشد و] پرهيزكار شوند. 165- همين كه تذكرات را به فراموشى سپردند، كسانى را كه از بدى نهى مىكردند، نجات داديم و ستمگران را به كيفر انحرافشان به عذابى سخت گرفتار كرديم [1]. 166- و آن گاه كه از [ترك] مناهى سر باز زدند، به آنها خطاب كرديم: بوزينههايى مطرود باشيد. 167- و [نيز به ياد آر] آن گاه كه پروردگارت اعلام كرد تا روز رستاخيز كسى را بر آن متمردان يهود بر مىانگيزد كه آنان را به سختى آزار دهد؛ بىگمان پروردگار تو سريع كيفر [2] و [در عين حال] آمرزگارى است مهربان. 168- دودمان يعقوب را در زمين به صورت گروههايى پراكنده ساختيم، گروهى از آنها شايسته و گروهى ديگر ناشايستهاند؛ و آنان را به نيكيها و بديها آزموديم، و آنان را به نيكيها و بديها آزموديم، بسا كه [به حكم حق] بازگردند [3]. 169- آن گاه پس از آنان آيندگانى جانشين شدند كه وارث كتاب [تورات] شدند، و [لى] بهره [ناپايدار] اين [جهان] پستتر را انتخاب كردند و [هر تجاوزى كه به اموال ديگران مىكردند] مىگفتند [گناهان ما] آمرزيده خواهد شد؛ و اگر بهره مشابهى به دستشان افتد، آن را هم مىربايند؛ مگر آن عهد كه در كتاب تورات است- و مندرجات آن را آموختهاند- از آنها گرفته نشده است كه درباره خدا جز به حق سخن نگويند [4]؟ سراى آخرت براى پرهيزكاران بهتر است؛ چرا درك نمىكنيد؟ 170- آنها كه به كتاب [خدا] چنگ مىزنند و به نماز مىايستند، [درستكارند و] براستى پاداش درستكاران را تباه نخواهيم كرد. [1]- به آيه 44 يونس (10) توجه فرماييد. [2]- به آيه 14 فجر (89) توجه فرماييد. [3]- به آيه 2 عنكبوت (29) توجه فرماييد. [4]- اين ميثاق را در آيه 187 آل عمران (3) ملاحظه فرماييد.