8- سوره انفال به نام خداى رحمان [و] رحيم 1- از تو درباره انفال [1] سؤال مىكنند؛ بگو: انفال اختصاص به خدا و پيامبر دارد [و به مصرف عمومى بايد برسد]؛ اگر ايمان داريد، [اصرار بر تملك آن نكنيد و] از خدا پروا كنيد و ميان خود سازگارى ايجاد نماييد و از خدا و پيامبرش اطاعت كنيد. 2- اهل ايمان تنها كسانى هستند كه چون ياد خدا به ميان آيد، دلهاشان [از تصور نافرمانى او] هراسان گردد و چون آيات خدا بر آنها تلاوت شود، [آن آيات] بر ايمانشان بيفزايد و بر پروردگارشان توكل مىكنند، 3- همانها كه به نماز مىايستند و از آنچه روزىشان كردهايم انفاق مىكنند. 4- آنها مؤمنان راستينند؛ و نزد پروردگارشان درجاتى [والا] و آمرزش و روزى بزرگوارانه دارند. 5- [نفى مالكيت خصوصى بر انفال مورد ناخشنودى آنهاست] هم چنان كه [وقتى] پروردگارت بحق، تو را از خانه [براى جنگ بدر] بيرون فرستاد، [و سرانجامش پيروزى بود،] گروهى از مؤمنان ناخشنود بودند؛ 6- با تو در مورد [آن سفر] حق مجادله مىكردند، با آنكه [ضرورت آن] روشن بود، [چنان به وحشت افتاده بودند كه] انگار به سوى مرگ رانده مىشوند، در حالى كه [مرگ را به چشم خود] مىبينند. 7- [به ياد آريد] هنگامى را كه دستيابى به يكى از دو گروه [كاروان تجارى قريش يا لشگر ابو سفيان] را خدا به شما وعده مىداد و شما دوست مىداشتيد كه [كاروان] غير مسلح نصيب شما شود، و [لى] خدا اراده داشت با تمهيدات خويش، حق را پا برجا و ريشه انكارورزان را بر كَنَد [لذا شما را با لشگر قريش درگير ساخت و يارى داد] [2]، 8- تا حق را مستقر و باطل را به زوال كشاند، هر چند بزهكاران ناخشنود باشند. [1]- غنايم جنگ و هر گونه ثروتى كه مالكيت خصوصى ندارد. [2]- به آيه 123 آل عمران (3) توجه فرماييد.