9- [به ياد آريد] زمانى را [كه در لحظههاى حساس ميدان بدر] با فرياد از پروردگارتان يارى مىخواستيد و او پذيرفت [و گفت] كه: شما را به هزار فرشته كه به دنبالشان گروههاى ديگرى است [1] يارى مىكنم. 10- خدا اين [اعزام فرشتگان] را تنها براى بشارت مقرر داشت تا [اميدوار شويد] و دلهاى شما بدان آرامش يابد؛ و يارى [و پيروزى] تنها از جانب خداست، كه خدا فرادستى فرزانه است. 11- به ياد آر وقتى كه [در آن شب پر اضطراب درگيرى بدر، خدا] خوابى سبك را كه آرامشى از جانب او بود به شما القا كرد و [در آن بيابان خشك كه دشمن چاههاى اطراف را در اختيار داشت] بارانى از آسمان فرستاد [كه در گودالها جمع شد] تا شما را بدان پاك كند و اضطراب وسوسه شيطان را [كه بىآبى موجب شكست و هلاك شما خواهد شد] از شما بزدايد و دلهاى شما را گرم و گامهايتان را از اثرش استوار سازد. 12- [به ياد آريد] آن دم را كه پروردگارت به فرشتگان وحى مىكرد كه من با شما هستم؛ مؤمنان را پايمردى بخشيد؛ بزودى در دل انكار ورزان هراس مىافكنم؛ پس [شما مجاهدان] بر فراز گردنها [يشان] بزنيد و دستهاى [قدرت] شان را قطع كنيد. 13- اين [عقوبت] از آن جهت بود كه با خدا و پيامبرش به مخالفت برخاستند؛ و هر كه با خدا و پيامبرش مخالفت ورزد، [بداند كه] خدا سخت كيفر است. 14- اين كيفر [دنيا] را بچشيد، و انكار ورزان عذاب آتش را [نيز در پيش] خواهند داشت. 15- اى مؤمنان، چون با [انبوه] انكار ورزان روبرو شديد، پشت به آنها نكنيد، 16- و هر كه در آن هنگام به عقب بازگردد- مگر براى تاكتيك جنگى يا پيوستن به گروهى ديگر- به خشم خدا گرفتار خواهد شد و جايگاهش دوزخ است؛ و بد سرانجامى است. [1]- ابتدا هزار تن بودند، بعد سه هزار تن شدند و بعد پنج هزار تن؛ به آيات 124 و 125 آل عمران (3) توجه فرماييد.