9- سوره توبه [1] 1- اين [اعلام] جدايى خدا و پيامبرش نسبت به مشركينى است كه [با آنها] پيمان بستهايد [و رعايت حرمت آن را نمىكنند] [2]. 2- با اين حال [شما انكار ورزان] چهار ماه [مهلت داريد كه] در سرزمين [مكه آزادانه] آمد و شد كنيد و آگاه باشيد كه خداى را به تنگ نخواهيد آورد، و خدا انكار ورزان را رسوا مىسازد. 3- و اين اعلامى است از خدا و پيامبرش به [عموم] مردم، در روز حج بزرگتر [3] كه خدا و پيامبرش از شرك ورزان جدايى دارند؛ اگر توبه كنيد، به نفع شماست و اگر روى برتابيد، آگاه باشيد كه خداى را به تنگ نخواهيد آورد؛ و انكار ورزان را از عذابى دردناك خبر بده [4]؛ 4- بجز مشركانى كه با آنها پيمان بستهايد و هيچ بخشى از [آن را به زيان] شما نقض نكردند و با هيچ كس عليه شما همدست نشدند؛ به پيمان آنها تا پايان مدت وفا كنيد، كه خدا پرهيزكاران را دوست مىدارد. 5- چون ماههاى مورد احترام [5] سپرى شد، مشركان را [كه از عهد شكنى دست بر نداشتهاند] [6] هر جا يافتيد به قتل برسانيد و آنها را محاصره و بازداشت نماييد و در هر گذرگاهى به كمينشان بنشينيد؛ اما اگر توبه كنند و به نماز ايستند و زكات بپردازند، راه را بر آنها باز گذاريد؛ كه خدا آمرزگارى است مهربان. 6- هر گاه يكى از مشركين از تو پناه بخواهد، به او پناه بده تا كلام خدا را بشنود، آن گاه او را به محل امنش برسان؛ چرا كه آنها گروهى ناآگاهند. [1]- رشاد خليفه كه در آمارهاى رياضى قرآن، كد 19 را كشف كرده است، در مورد بدون بسم اللَّه بودن اين سوره مىگويد: تعداد بسم اللّههاى قرآن با توجه به اينكه در سوره نمل (27) دو بار آمده، مضربى است از عدد 19 و اگر در اين سوره بسم اللَّه مىآمد، اين نظم كلى بر هم مىخورد و نشان دهنده آن است كه اين آمار رياضى، آگاهانه بوده است نه اتفاقى. لازم به يادآورى است كه عدد 19، تعداد حروف آيه بسم اللَّه ... است. [2]- براى توجيه افزوده، با آيه 4 همين سوره (توبه) مقايسه فرماييد. [3]- منظور روزهاى حج در سال نهم هجرى است كه تنها سالى بود كه هر دو گروه مسلمانان و مشركين حضور داشتند و جمعيت انبوهى تشكيل شده بود. از سال بعد به موجب آيه 28 همين سوره، ورود مشركين به خانه كعبه در مراسم حج ممنوع شد و قبل از آن هم ورود مسلمانان ممنوع بود. [4]- به زيرنويس آيه 21 آل عمران (3) توجه فرماييد. [5]- اين مورد، ارتباطى با ماههاى حرام معروف كه در آيه 217 سوره بقره (2) به آن اشاره شده است ندارد، و منظور چهار ماه متوالى است كه در آيه 2 مهلت داده شده و از روز عيد قربان همان سال شروع شده است (سال هشتم هجرى). [6]- براى توجيه افزوده، به آيه قبل و آيه 56 انفال (8) و آيه قبل از آن توجه فرماييد.