73- اى پيامبر، با انكار ورزان و دورويان جهاد كن و بر آنان سختگير؛ جايگاهشان دوزخ است؛ و بد سرانجامى است. 74- به خدا سوگند ياد مىكنند كه [ناشايست] نگفتهاند [1]؛ و [لى] قطعاً سخنان كفرآميز بر زبان راندهاند و پس از اسلام آوردنشان، به انكار روى بردهاند و آهنگ [دسيسهاى] كردند كه بدان نايل نشدند [2]؛ و به انكار و مخالفت برنخاستند، مگر [بعد از] آنكه خدا و پيامبرش آنها را به بخشايش خود بىنياز كردند! [در حالى كه جا داشت سپاسگزارى كنند، با اين حال] اگر توبه كنند، براى آنها بهتر است و اگر روى برتابند، خدا آنها را به عذابى دردناك در دنيا و آخرت كيفر خواهد داد؛ و در زمين [نيز] كارساز و ياورى نخواهند داشت. 75- بعضى از آنها با خدا پيمان بستهاند كه اگر خدا از بخشايش خود [مالى] به ما عطا كند، انفاق خواهيم كرد و در زمره شايستگان خواهيم بود، 76- [ولى] وقتى كه [خدا] از بخشايش خود به آنها عطا كرد، نسبت به آن بخل ورزيدند و در حال اعراض [از عهد خود] روى برتافتند. 77- از آن پس به [سزاى] دروغ پردازى و نقض عهدى كه با خدا داشتند، خدا هم دلهاى آنها را دستخوش نفاق كرد، تا روزى كه به لقاى او [و كيفر اعمالشان] برسند. 78- مگر ندانستهاند كه خدا اسرار و نجواى آنها را مىداند و داناى رازهاى نهان است؟ 79- آنها كه از مؤمنان [توانگر] كه داوطلبانه انفاق مىكنند و نيز از آن دسته كه [براى انفاق] به بيش از توان [ناچيز] خود دسترسى ندارند، عيبجويى و تمسخر مىكنند، خدا تمسخرشان [را تلافى] خواهد كرد و عذابى دردناك [در انتظار] دارند. [1]- اشاره به گفتار عبد اللَّه ابَى سر دسته دورويان است كه در آيه 8 منافقون (63) آمده است. [2]- مجمع البيان نقل كرده است كه يك عده ده نفرى از دورويان توطئه كرده بودند كه پيامبر را در مراجعت از تبوك در گردنهاى به نام عقبه به قتل برسانند، ولى نقشه آنها با هشيارى پيامبر عقيم ماند.