123- اى مؤمنان، با انكار ورزانى بجنگيد كه به شما نزديك [تر] ند و بايد كه در شما قاطعيت احساس كنند؛ و آگاه باشيد كه خدا با پرهيزكاران است. 124- هر گاه سورهاى نازل شود، پارهاى از دورويان [از روى انكار به ديگران] مىگويند: اين سوره ايمان كدام يك از شما را فزونى بخشيد [1]؟ ولى آنها كه [بحقيقت] اهل ايمانند، در حالى كه شادمانند بر ايمانشان بيفزايد. 125- اما بيماردلان را بر پليدى [و انكار] شان افزود [2] و به حال انكار جان سپردند. 126- آيا نمىبينند كه در هر سال، يك يا دو بار مورد آزمون قرار مىگيرند؟ ولى نه توبه مىكنند و نه پند مىپذيرند. 127- و هر گاه سورهاى نازل شود [كه در آن از دورويان ياد شده باشد]، پارهاى از آنها به يكديگر اشاره مىكنند كه: آيا كسى متوجه شما هست؟ آن گاه [آهسته از مجلس پيامبر] بازمىگردند؛ خدا دلهايشان را [از حق] منصرف ساخته است؛ زيرا گروهى هستند كه در نمىيابند. 128- پيامبرى از [ميان] خود شما [براى هدايت] به سراغتان آمده است كه رنجهاى شما بر او گران مىآيد، بر [هدايت] به سراغتان آمده است كه رنجهاى شما بر او گران مىآيد، بر [هدايت] شما اصرار دارد [3] و نسبت به مؤمنان رئوف و مهربان است. 129- [با اين حال] اگر روى برتافتند، بگو: خدا مرا بس، معبودى جز او نيست؛ تنها بر او توكل كردهام و اوست صاحب اختيار عرش بزرگ. [1]- به آيه 45 اسراء (17) توجه فرماييد. [2]- عكس اين جريان را در مورد هدايت يافتگان در آيه 17 محمد (47) ملاحظه فرماييد. [3]- به آيه 6 كهف (18) توجه فرماييد.