7- آنها كه انتظار [رستاخيز و] لقاى ما را ندارند و به زندگى دنيا دلخوش گشته و به آن اطمينان يافتهاند و كسانى كه از نشانههاى [قدرت] ما غافلند، 8- به [سزاى] دستاوردشان، جايگاهشان دوزخ است. 9- [ولى] مؤمنان نيكوكار را به پاس ايمانشان، پروردگارشان [به مواضع رستگارى] هدايت مىكند [1]؛ [و به پاداششان] در بوستانهاى پر نعمت، نهرها از كنارشان جارى خواهد بود. 10- دعايشان در بهشت اين است كه: بار خدايا، تو را تقديس مىكنيم؛ و درودشان در آنجا سلام است [2]؛ و پايان دعايشان اين است كه: الحمد للَّه رب العالمين. 11- اگر با همان شتاب كه مردم در طلب خيرند، خدا [به عقوبت اعمالشان] براى آنها شر مقدر مىكرد [3]، مدت [حيات] شان سپرى شده بود؛ ولى ما كسانى را كه انتظار [رستاخيز و] لقاى ما را ندارند، [فرصت مىدهيم و] [4] در طغيانشان سرگشته رها مىسازيم. 12- هر گاه انسان دچار گزندى شود، [در هر حالى كه هست] آرميده يا نشسته و ايستاده، ما را [به نيايش] مىخواند؛ اما همين كه گزند را از او دور ساختيم، [با حالت غفلت و غرور] چنان راه خويش سپرد كه گويى هرگز براى برداشتن گزندى كه دامنگيرش شده بود، ما را [به نيايش] نخوانده است [5]؛ رفتار اسرافكاران در نظرشان اينگونه آراسته شده است [6]. 13- قبل از شما نسلهايى را به كيفر ظلمشان هلاك كرديم، [و اين] در حالى [بود] كه پيامبرانشان نشانههاى روشن بر آنها عرضه كردند، ولى آنها بر آن نبودند كه ايمان بياورند؛ بزهكاران را اين گونه كيفر مىدهيم. 14- آن گاه پس از آنها، شما را در زمين جانشين كرديم تا بنگريم شما چگونه عمل مىكنيد. [1]- به آيه 17 محمد (47) توجه فرماييد. [2]- به آيات 23 و 24 رعد (13) و 73 زمر (39) توجه فرماييد. [3]- اشاره به گفتار مشركان است كه در آيات 16 ص (38) و 32 انفال (8) آمده است. [4]- براى توجيه افزوده، به آيات 61 نحل (16) و 45 فاطر (35) توجه فرماييد. [5]- مفهوم اين آيه به بيان ديگرى در آيات 67 اسراء (17) و 51 فصلت (41) آمده است. [6]- به آيه 25 فصلت (41) و نيز به آيات 103- 105 كهف (18) توجه فرماييد.