21- هر گاه پس از گزندى كه به مردم رسيده است، رحمتى به آنها بچشانيم، [ناشى از درايت خود مىدانند و] در نشانههاى [قدرت] ما [با ناسپاسى] دسيسه [و بد انديشى] مىكنند؛ بگو: دسيسه خدا سريعتر [و كارسازتر از شما] است [1]؛ محققاً فرشتگان ما دسيسههاى شما را ثبت مىكنند [2]. 22- اوست كه شما را در خشكى و دريا سير مىدهد، تا آن گاه كه در كشتى قرار مىگيريد؛ [كشتيها] به بادى دلپذير سرنشينان را به حركت در آورند كه بدان شادمان گردند، [ناگاه] تندبادى سخت بر كشتيها مىوزد و امواج از هر سو بر آنها روى مىآورد، به گونهاى كه يقين كنند در محاصره قرار گرفتهاند، آن گاه خدا را با خلوص اعتقاد [به نيايش] مىخوانند كه: اگر ما را از اين [ورطه] نجات دهى، بيقين سپاسگزار خواهيم بود [3]. 23- اما هنگامى كه آنها را نجات داد، باز در زمين بناحق سركشى كنند؛ اى مردم، [آگاه باشيد كه] سركشى شما تنها به زيان خود شماست، برخوردارى [گذراى] زندگى دنيا [را مىخواهيد]، آن گاه بازگشت شما به پيشگاه ماست و شما را [از حقيقت و نتيجه] كردارتان آگاه خواهيم كرد [4]. 24- در حقيقت، مَثَل زندگى دنيا همچون بارانى است كه از آسمان فرو فرستاديم كه بر اثر آن رستنىهاى زمين كه مردم و دامها از آن تغذيه مىكنند، درهم آميخت [و انبوه شد]؛ تا آن گاه كه زمين شكوفههاى خود را به دست آورد و آراسته شد و اهل آن پنداشتند كه بر [انتفاع از] آن توانايى دارند، [بناگاه] اراده ما شب هنگام يا به روز [براى نابودى آن] فرا رسيد و چنان آن را [به طوفان بلا] درو كرديم كه گويى ديروز هيچ [كشتزارى آنجا] نبوده است؛ آيات را اين گونه براى انديشمندان به وضوح بيان مىكنيم [تا دستخوش غرور نشوند]. 25- خدا به سر منزل سلامت [و امنيت] فرا مىخواند [5]؛ و هر كه را بخواهد [و شايسته ببيند] به راه راست هدايت خواهد كرد [6]. [1]- چگونگى دسيسه خدا را در آيه 44 قلم (68) ملاحظه فرماييد. [2]- به آيات 10- 12 انفطار (82) توجه فرماييد. [3]- معنى و مفهوم اين آيه به بيان ديگرى در آيه 65 عنكبوت (29) آمده است. [4]- به آيه 22 ق (50) توجه فرماييد. [5]- منظور بهشت است؛ با آيه 30 فصلت (41) مقايسه فرماييد؛ براى توضيح روشنتر به آيات 127 انعام (6) و 25- 26 واقعه (56) هم توجه فرماييد. [6]- براى توجيه افزوده، به آيه 11 تغابن (64) وَ مَنْ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ يَهْدِ قَلْبَهُ توجه فرماييد.