43- برخى ديگر [در ظاهر] به تو چشم مىدوزند؛ ولى مگر تو مىتوانى نابينايان را، اگر چه بصيرت ندارند، هدايت كنى [1]؟ 44- خدا به مردم هيچ ستمى نمىكند، بلكه مردم خود در حق خويش ستم مىكنند. 45- روزى كه [خدا] آنها را [در رستاخيز] احضار مىكند، انگار فقط پاسى از روز را [در خاك] [2] به سر بردهاند، [براحتى] يكديگر را مىشناسند [3]؛ آنها كه لقاى خدا [و رستاخيز] را دروغ شمردند، براستى زيانكار گشتند و راهيافته نبودند. 46- اگر برخى از مجازاتهايى را كه به آنها وعده دادهايم، [در حياتت] به تو بنماييم، يا [قبل از آن] تو را [از دنيا] برگيريم، [در هر حال] [4] بازگشتشان به پيشگاه ماست، آن گاه خدا گواه رفتار آنهاست. 47- هر امتى پيامبرى دارد، و چون پيامبرشان آمد، [مردم در برابر آنها موضع متفاوتى داشتند و دچار اختلاف شدند، آن گاه در روز رستاخيز] ميان آنها به عدالت داورى شود و مورد ظلم قرار نخواهند گرفت [5]. 48- مىگويند: اگر راست مىگوييد، اين وعده [ى رستاخيز] چه وقت فرا مىرسد؟! 49- بگو: من اختيار هيچ نفع و ضررى را براى خودم [هم] ندارم، جز آنچه خدا بخواهد؛ هر گروهى دورانى دارد؛ آن گاه كه سرآمدشان فرا رسد، نه لحظهاى به تأخير افتند و نه به پيش. 50- بگو: به نظر شما اگر عذاب او [بناگاه] شب هنگام يا به روز فرا رسد، [چه راه گريزى داريد؟] بزهكاران چه چيز از آن عذاب را به شتاب مىطلبند [6]؟ 51- آيا آن گاه كه [عذاب] به وقوع پيوندد باورش مىكنيد؟! در حالى كه [قبلًا] با شتاب [و استهزا] خواستار [فرا رسيدن] آن بوديد [7]. 52- آن گاه به ستمگران گفته مىشود: عذاب جاودان را بچشيد [8]؛ آيا جز در برابر دستاوردتان مورد كيفر قرار مىگيريد؟ 53- از تو خبر مىگيرند: آيا [وعده عذاب] حقيقت دارد [9]؟ بگو: آرى، سوگند به پروردگارم كه محقق [و قطعى] است؛ و شما [خداى را] به تنگ نخواهيد آورد. [1]- به آيه 104 انعام (6) توجه فرماييد. [2]- با آيات 55 و 56 روم (30) مقايسه فرماييد؛ و نيز به زيرنويس آيه 55 روم توجه فرماييد. [3]- ولى اين شناخت تأثير مثبتى به حال گناهكاران و مجرمين ندارد؛ به آيات 101 مؤمنون (23) و 10- 14 معارج (70) توجه فرماييد. [4]- براى توجيه افزوده، به آيات 41 و 42 زخرف (43) توجه فرماييد. [5]- توضيح روشنتر و توجيه افزوده را در آيات 69 و 70 زمر (39) ملاحظه فرماييد؛ به نيمه دوم آيه 93 يونس (همين سوره) هم در رابطه با موضوع اين آيه و توجيه افزوده توجه فرماييد. [6]- به آيه 58 انعام (6) توجه فرماييد. [7]- توضيح روشن اين آيه را در آيات 84 و 85 غافر (40) و 18 نساء (4) و مصداق آن را در آيات 90 و 91 يونس (10) ملاحظه فرماييد؛ گفتنى است كه قوم يونس به دليل آنكه به طور جمعى با مشاهده علايم عذاب ايمان آوردند، از اين قاعده مستثنى شدند؛ به آيه 98 يونس (همين سوره) توجه فرماييد. [8]- به آيه 44 يونس (همين سوره) توجه فرماييد. [9]- براى توجيه افزوده، به بخش پايانى آيه 2 توبه (9) توجه فرماييد.