20- آنها در زمين [خداى را] به تنگ نمىآورند [1] و در برابر خدا كارسازى ندارند و عذابشان مضاعف است [2]؛ آنها نه توان شنيدن [حق را] داشتند و نه [واقعيتها را] مىديدند [3]. 21- آنها هستند كه خود را به زيان انداختند و بتهايى كه به باطل عَلَم مىكردند، از نظرشان ناپديد گشت. 22- ناگزير در آخرت [از همه] زيانكارترند. 23- مؤمنان نيكوكار كه در برابر پروردگارشان فروتنى كردهاند، جاودانه بهشتىاند. 24- داستان اين دو گروه [منكران و باورداران]، داستان كور و كر است در مقابل بينا و شنوا؛ آيا اين دو از نظر كيفى با هم برابرند؟ آيا پند نمىپذيريد؟ 25- نوح را [با اين پيغام] بر قومش فرستاديم كه من براى شما هشدار دهندهاى آشكارم؛ 26- و اينكه جز خداى را بندگى نكنيد، كه از عذاب روزى [4] دردناك بر شما مىترسم. 27- سران قومش كه انكار مىورزيدند گفتند: به نظر ما بشرى همچون ما هستى و تنها فرومايگان [قوم] ما نسنجيده از تو پيروى مىكنند؛ و هيچ برترى براى شما نسبت به خود مشاهده نمىكنيم، حتى شما را دروغ پرداز تصور مىكنيم. 28- [نوح] گفت: اى قوم من، به نظر شما اگر نشانه روشنى از جانب پروردگارم داشته باشم و رحمتى از جانب خود به من داده باشد كه بر شما پوشيده مانده باشد، چگونه [من و يارانم] شما را به [پذيرش] آن ملزم سازيم؛ در حالى كه از آن ناخشنود هستيد؟ [1]- براى توجيه افزوده، به آيه 2 توبه (9) توجه فرماييد. [2]- علت مضاعف بودن را در آيات 12 و 13 عنكبوت (29) جستجو فرماييد. [3]- به آيات 179 اعراف (7) و 10 ملك (67) توجه فرماييد. [4]- به زيرنويس آيه 69 حج (22) مراجعه فرماييد.