89- اى قوم من، ستيز با من شما را [به جايى] نكشد كه بلاى قوم نوح يا عاد يا قوم صالح دامنگير شما شود؛ و [بخصوص بلاى] قوم لوط كه چندان از شما دور نيست. 90- از پروردگار خويش آمرزش بخواهيد و به درگاهش بازآييد، كه پروردگار من مهربان و دوستدار [توبه كنندگان] است. 91- گفتند: اى شعيب، بسيارى از گفتههايت را در نمىيابيم و تو را در ميان خود ضعيف و ناتوان مىبينيم؛ و اگر به خاطر خاندانت نبود، سنگسارت مىكرديم و تو در مقابل ما توانى ندارى. 92- [شعيب] گفت: اى قوم من، آيا خاندان من نزد شما از خدا عزيزترند كه [فرمان] او را پشت سر انداختهايد؟! پروردگار من به آنچه مىكنيد احاطه دارد. 93- اى قوم من، هر چه در توان داريد بكنيد، من هم كار خود را خواهم كرد؛ بزودى خواهيد دانست كه كيست آنكه عذابى بدو رسد كه رسوايش كند و دروغ پرداز كيست؛ شما چشم به راه باشيد، من هم مثل شما چشم به راه مىمانم. 94- و چون فرمان [عذاب] ما فرا رسيد، به رحمت خويش شعيب و كسانى را كه در كنار او ايمان آورده بودند، نجات داديم و ستمگران را بانگى سخت [و مرگبار] فرا گرفت و در خانههاى خويش از پاى درآمدند [1]؛ 95- گويى هرگز ساكن آن ديار نبودهاند، هان، دورى [از رحمت خدا] باد بر مردم مدين، همچون قوم ثمود. 96- موسى را با معجزات [2] خود و دليلى روشن فرستاديم، 97- به سوى فرعون و سران [قوم] ش، ولى آنان پيرو امر فرعون شدند؛ در حالى كه امر فرعون در راه كمال نبود. [1]- به آيه 44 يونس (10) توجه فرماييد. [2]- به آيات 107 و 108 اعراف (7) توجه فرماييد.