98- و در روز رستاخيز پيشواى قوم خود خواهد شد، آن گاه آنان را به آتش درآورد؛ و بد جايگاهى است كه بدان وارد مىشوند. 99- در اين [جهان] و روز رستاخيز، نفرين به دنبال دارند؛ [و] ارمغان بدى نصيبشان شده است. 100- اين از اخبار شهرهاست كه بر تو حكايت مىكنيم، برخى از آنها [هنوز] برپا و برخى [ديگر] ويران شدهاند. 101- ما بر آنها ستمى نكرديم، بلكه خود در حق خويش ستم مىكردند و آن گاه كه فرمان [عذاب] پروردگارت فرا رسيد، معبودانى كه به جاى خدا [به نيايش] مىخواندند، سودى به حالشان نداشت [1]؛ و جز هلاكت و تباهى نتيجهاى عايدشان نكردند. 102- مجازات پروردگار تو هنگامى كه [مردم] شهرها را كه ستمگرند به مجازات گيرد، اين گونه است؛ آرى مجازات او دردناك و شديد است [2]. 103- براستى در اين [داستانها] نشانهاى است براى هر كه از عذاب آخرت ترس دارد؛ آن [روز] روزى است كه همه مردم براى [پاداش و كيفر در] آن روز گرد آورده مىشوند و روزى است كه [همه سوابق و آثار و اعمال] در معرض مشاهده است [3]. 104- و ما آن [روز] را فقط تا مدتى معين به تأخير مىاندازيم [4]. 105- روزى كه [رستاخيز] فرا رسد، هيچ كس جز به اذن خدا سخنى نخواهد گفت؛ [و امكان توجيه گناهان وجود ندارد؛ در آن روز گروهى] از مردم نگونبخت و [گروهى] سعادتمندند. 106- اما نگونبختان در آتش خواهند بود و در آنجا فريادى گوشخراش و سخت دارند، 107- تا آسمان و زمين برپاست، جاودانه در آن [عذاب] به سر برند، مگر اينكه پروردگارت [تغيير وضع آنها را] اراده كند، كه پروردگار تو هر چه بخواهد مىكند [5]. 108- اما نيكبختان تا آسمانها و زمين برپاست، به عنوان بخششى قطع نشدنى، جاودانه در بهشت به سر مىبرند، مگر اينكه پروردگارت [جز آن را] بخواهد. [1]- به آيه 48 نساء (4) توجه فرماييد. [2]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيات 17 اسراء (17)، 11 انبياء (21)، 45 حج (22) و 8 طلاق (65) آمده است. [3]- براى توجيه افزوده، به آيه 30 آل عمران (3) توجه فرماييد؛ ضمناً اين عبارت به بيان سادهتر در آيه 9 طارق (86) آمده است. [4]- به آيه 17 شورى (42) توجه فرماييد. [5]- شيخ المفسرين طبرسى اين آيه و آيه بعد را از مواضع دشوار قرآن مىداند.