109- در [بىحقيقتى] معبودان آنها در ترديد مباش؛ آنان همان را بندگى مىكنند كه پدرانشان از قبل بندگى مىكردند؛ و ما [نيز] سهم [عذاب] آنها را بتمامى و ناكاسته خواهيم داد. 110- به موسى كتاب [تورات] داديم، در [مورد] آن اختلاف [نظر] پديد آمد؛ و اگر فرمانى از پروردگارت [در مورد مهلت و آزمون] از قبل مقرر نشده بود [1]، ميان آنان [بىدرنگ] داورى مىشد؛ آنها در مورد آن [كتاب] در ترديدى آميخته به بدگمانىاند. 111- آن گاه كه [برانگيخته شوند] پروردگارت [جزاى] اعمال همه آنان را بتمامى خواهد داد، كه محققاً او از كردارشان آگاه است. 112- همان گونه كه فرمان يافتهاى، مقاوم باش و هر كه با تو به درگاه خدا بازآيد [نيز چنين باشد] و طغيان مكنيد، كه خدا به آنچه مىكنيد بيناست. 113- تكيه بر ستمگران مزنيد كه آتش دامنگيرتان خواهد شد، و در برابر خدا كارسازى نخواهيد داشت و مورد يارى قرار نخواهيد گرفت. 114- در آغاز و انجام روز و پاسى از شب به نماز بايست، كه نيكيها، بديها را از ميان مىبرد [2]؛ اين پندى است براى پند پذيران. 115- و شكيبا باش كه خدا پاداش نيكوكاران را تباه نخواهد كرد. 116- چه شد كه در ميان نسلهاى قبل از شما، صاحبان [ارزشهاى] باقى نبودند كه [ديگران را] از تبهكارى در زمين بازدارند؟ مگر اندكى از آنها كه نجاتشان داديم؛ و ستمگران بزهكار در پى وسايل عياشى خود افتادند و بزهكار بودند. 117. پروردگار تو بر آن نبود كه شهرهايى را كه مردمش درستكار بودند، ستمگرانه نابود كند. [1]- براى توجيه افزوده در مورد مهلت، به آيات 42 ابراهيم (14) و 45 فاطر (35) و در مورد آزمون، به آيه 2 ملك (67) توجه فرماييد. [2]- به آيه 7 عنكبوت (29) توجه فرماييد.