13- سوره رعد به نام خداى رحمان [و] رحيم 1- الف، لام، ميم، را [1]؛ اين آيات كتاب [خدا] است و آنچه از جانب پروردگارت بر تو نازل شده، راست است، ولى بيشتر مردم باور ندارند. 2- خداست كه آسمانها را بدون ستونهايى قابل رؤيت بر افراشت [2]، آن گاه بر عرش [تدبير] استيلا يافت و خورشيد و ماه را كه هر يك تا سرآمد معينى در سيرند، در خدمت [شما] گماشت [3]؛ امور [جهان] را او تدبير مىكند و نشانهها [ى الوهيتش] را به وضوح بيان مىكند، بسا كه به لقاى پروردگارتان يقين كنيد. 3- اوست كه زمين را گسترد و در آن كوههاى ثابت و نهرهايى پديد آورد و از هر نوع ميوه در آن به صورت زوج [4] آفريد و روز را به [پرده] شب مىپوشاند كه در اين [امور] براى انديشمندان نشانههايى است [از توان و تدبير خدا]. 4- در زمين قطعاتى است [با طبيعت مختلف] مجاور يكديگر و باغهايى از درختان انگور و كشتزارها و درختان خرمايى با ريشه مستقل و مشترك كه با يك آب آبيارى مىشوند، با اين حال ميوه آنها را بر يكديگر برترى دادهايم؛ براستى در اين [امور] براى گروهى كه درك مىكنند نشانههايى است [از توان و تدبير خدا]. 5- اگر جاى شگفتى باشد، شگفت از گفتار آنهاست كه [مىگويند] آيا چون [پوسيده و] خاك شديم، به آفرينش جديدى در مىآييم؟! [5] آنها پروردگارشان را انكار كردهاند، و [همين انكار] زنجيرهايى است بر گردنشان؛ و جاودانه دوزخىاند. [1]- به موجب آمار رشاد خليفه، مجموع تكرار اين چهار حرف مقطعه در اين سوره، برابر 1482 است كه مضربى است از عدد 19 (تعداد حروف بسم اللَّه ...) [2]- اشاره ظريفى به نيروى جاذبه است. [3]- براى توجيه افزوده، به آيات 33 ابراهيم (14) و 12 نحل (16) توجه فرماييد. [4]- براى توضيح عبارت «زوجين اثنين» به زيرنويس آيه 143 انعام (6) توجه فرماييد. [5]- پاسخ گفتارشان كه عجيب معرفى شده، در آيه 79 يس (36) آمده است.