6- (به ياد آر) زمانى را كه موسى به قومش گفت: نعمت خداى را بر خود به ياد آوريد، آن گاه كه شما را از [سلطه] فرعونيان نجات داد [1]، كه شما را به سختى آزار مىدادند و پسرانتان را سر مىبريدند و دخترانتان را زنده نگاه مىداشتند؛ و در اين [دشواريها و نجات]، آزمونى بزرگ از جانب پروردگارتان بود. 7- و هنگامى را كه پروردگارتان اعلام داشت: اگر سپاس داريد، بر [نعمتهاى] شما مىافزاييم و اگر ناسپاسى كنيد، عذاب من سخت است. 8- موسى [به قومش] گفت: اگر شما و همه اهل زمين انكار ورزيد، خدا [از عبادت شما] بىنياز و شايسته ستايش است [2]. 9- آيا خبر قوم نوح و عاد و ثمود كه قبل از شما مىزيستهاند، و كسانى كه بعد از آنها آمدند و جز خدا كسى بر احوالشان آگاه نيست، به شما نرسيده است؟ پيامبرانشان نشانههاى روشن بر آنها عرضه كردند و آنها پيامبران را وادار به سكوت كرده و [3] گفتند: ما پيامى را كه مأمور [ابلاغ] آن شدهايد انكار مىكنيم و نسبت به آنچه ما را به آن دعوت مىكنيد در ترديدى آميخته به بدگمانى هستيم. 10- پيامبرانشان گفتند: آيا در مورد خداى آفريننده آسمانها و زمين [جاى] ترديدى هست؟ او شما را [به ايمان] فرا مىخواند تا برخى از گناهانتان را [4] ببخشد و شما را تا مدتى معين مهلت دهد؛ گفتند: شما بشرى مثل ما هستيد كه مىخواهيد ما را از آنچه پدرانمان بندگى مىكردند بازداريد، پس دليلى روشن [5] براى ما بياوريد. [1]- به زيرنويس آيه 49 بقره (2) مراجعه فرماييد. [2]- مفهوم اين آيه به بيان ديگر در آيه 15 فاطر (35) و نيمه اول آيه 7 زمر (39) آمده است. [3]- تفسير الميزان ذيل اين آيه گفته است: «رد ايدى الى افواه» كنايه از وادار به سكوت كردن است؛ آيات 18 يس (36) و 26 فصلت (41) مؤيد اين نظر است. [4]- منظور گناهان قبل از ايمان است؛ به آيه 38 انفال (8) توجه فرماييد. [5]- به آيات 90- 93 اسراء (17) توجه فرماييد.